Van verdrietig naar nieuwe hoop

Vanochtend liep alles op rolletjes in het ziekenhuis. Omdat ik om half 10 de afspraak had bij het CVV ging ik ook nu weer eerst even bloedprikken, ik meldde me even over half 9 bij de prikpoli. Ik kon meteen doorlopen naar de balie en nog voor 9 uur zat ik al in de wachtruimte van het CVV.

Ik vermaakte me met een paar tijdschriften, ik ben weer helemaal bij met de allerlaatste roddels in showbizzland, en om klokslag half 10 mocht ik naar binnen voor de echo.

Ik had dezelfde arts als de vorige week vrijdag, toen de echo zo pijnlijk was. Hij kon me zich nog goed herinneren. Een heel aardige arts, overigens! Gelukkig kon hij de eierstokken goed vinden deze keer, maar hij had opnieuw geen goed nieuws. De maximale dosering hormonen hebben nauwelijks resultaat opgeleverd. De rechter eierstok is helemaal leeg, en links heeft zich welgeteld 1 (klein) blaasje ontwikkeld, maar daarin zit helaas geen eitje. Eigenlijk wilde hij de poging staken, maar voor de zekerheid moet ik toch zondag nog even terugkomen om te zien of er nog ontwikkelingen zijn in dat ene blaasje. Ik reken er niet op dat er nog iets gebeurt, waarschijnlijk draait het erop uit dat we niet toekomen aan een punctie.

Met dat vooruitzicht, wetende dat ik de maximale dosis hormonen spuit, vroeg ik hem of er nog wel redenen zijn om een nieuwe poging te starten of dat doek nu definitief zou vallen. De enige mogelijkheid is om bij de nieuwe poging vanaf het begin de maximale dosering te spuiten, maar ook daarvan verwacht hij niet een veel beter resultaat. Volgens hem gebeurt het zelden dat er zoveel verschil zit in het aantal eitjes tussen de verschillende pogingen. Ik mag in mijn handen klappen als we überhaupt 3 eitjes kunnen "broeden", en dat is erg minimaal. Daarmee worden de kansen er niet bepaald beter op. Ik ging dan ook heel verdrietig naar buiten, ik zag al mijn kansen verdwijnen.....

In de auto onderweg naar het werk heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten. Ik heb Peter even gebeld, die bij een klant aan het werk was, en mijn moeder. Ik moest het slechte nieuws even kwijt, even van me af praten. Toch wel fijn om dat even een luisterend oor te vinden! Gelukkig kon ik daarna weer tot rust komen en werd ik op mijn werk genoeg afgeleid om er even niet aan te hoeven denken.

Vanmiddag had ik de eerste afspraak bij de acupuncturiste, Martine Cornelissen. Ik had haar telefoonnummer gekregen van Gilles Stoop, een goeroe op het gebied van acupunctuur en IVF volgens een aantal leden van de ICSI-mailgroep. Ik had haar maandag ingesproken en dinsdag belde ze terug. Omdat ze vandaag een annulering had van een afspraak, en ik al midden in de ICSI cyclus zat, maakte ze voor mij een uitzondering en mocht ik al zo snel langskomen. Dat is fijn!

Tijdens de intake vroeg ze me het hemd van mijn lijf. Ook onderzocht ze mijn tong en mijn pols om vervolgens de conslusie te trekken wat er allemaal mis was: mijn metabolisme werkt niet goed, de milt-energie is veel te laag en de nier-energie ook. Door het slecht werkende metabolisme kan mijn lichaam niet alles verwerken wat er binnenkomt, of het nu vocht is of vast voedsel, en volgens haar word ik daarom van water al dik. Huh??? Dat heb ik nog nooit gehoord. Het was niet vreemd dat ik niet kon afvallen, en het was niet vreemd dat ik blijf aankomen. Ook de lage milt-energie heeft hiermee te maken, maar ook mijn historie en alles dat ik heb meegemaakt in de laatste jaren. De milt is een belangrijk orgaan voor de hormoonhuishouding en voor de vruchtbaarheid. Maar het kan worden behandeld, met acupunctuur en met chinese kruiden en met aangepaste voeding.

De lage nier-energie heb ik volgens haar geërfd, waarschijnlijk van mijn moeder. Nu kan mijn moeder daar helemaal niets aan doen, maar vergelijkbare klachten van ons wijzen daar op. Het leek alsof Martine door me heen kon kijken, want aan de vragen die ze stelde kon ik zien dat ze in de goede richting zat. Zonder dat ik dingen vertelde, raadde ze al een aantal klachten die ik niet eens in verband had gebracht met alles. Mijn astma bijvoorbeeld! En omdat ik die al zo lang heb, is dat een teken van een erfelijkheid.

Na het intakegesprek was ik helemaal beduusd. Ik kan onmogelijk hier herhalen wat ze allemaal vertelde, omdat ik het niet allemaal kan begrijpen en omdat ik niet alles heb onthouden, maar het voelde zo goed! De behandeling kost wel tijd, dat is niet met 2 of 3 sessie verholpen. Voor de PCOS bijvoorbeeld moet ik zeker 9 maanden rekenen, maar dan zou ik zelfs een bijna-normale cyclus terug kunnen krijgen. Nu gaan we daar niet op wachten, maar we moeten zeker 3 maanden rekenen voor de volgende poging wordt gestart.

Omdat het vruchtbaarheidsprobleem niet alleen bij mij zit, maar ook bij Peter sinds zijn hartinfarct, vertelde ik haar daarover. Ook over de spanningen die hij ervaart en de stress die dat met zich meebrengt. Volgens haar is dat een regelrechte oorzaak van de slechte kwaliteit van het zaad. Het probleem is alleen dat de oorzaak niet kan worden weggenomen, die ligt namelijk in de bijwerking van medicijnen. Maar ze kan hem wel behandelen, er zijn nog mogelijkheden om de kwaliteit van zijn zaad te
verbeteren en de problemen van de spanningen te verlichten. Dat klinkt goed, toch?

Na de intake kreeg ik de eerste behandeling acupunctuur en moxa. Er werden op een aantal strategische plekken naalden ingebracht. Dat deed geen pijn, maar ik voelde wel een electrisch schokje op sommige plekjes. Boven de buik werd de moxa lamp geplaatst, waarvan mijn buik heel aangenaam warm werd. Zo moest ik een half uurtje blijven liggen, terwijl Martine aan de slag ging met het maken van het recept voor het kruidenmengsel en het voedingsadvies.

Het voedingsadvies was ook heel anders dan ik had verwacht. Zo mag ik geen zuivel meer eten. Geen yoghurt, geen melk en weinig kaas. Ik mag geen salades meer eten, en zeker geen maaltijdsalades. De enige uitzondering is een heel klein bakje bij het avondeten. Als ik er heel veel zin in heb mag ik wel yoghurt eten na de middag of ´s avonds. Fruit mag ik ook eten, maar alleen 's middags als mijn "systeem" is opgewarmd. Mijn ontbijt moet warm zijn, het liefst zelf gemaakte bouillon van kip, rundvlees en/of mergpijp. Naar keuze mag ik dat aanvullen met groente, maar dat hoeft niet persé. Iedere week een pan maken en invriezen in kleine porties, en 's ochtends opwarmen. Makkelijk en lekker! Maar wel apart...... De verklaring hiervoor is dat de milt op z´n maximum functioneert tussen 7 uur en 9 uur ´s ochtends. De milt haalt zijn energie uit warm eten en vlees, dus vandaar de warme bouillon.

De kruiden moet ik 3 keer per dag nemen, opgelost in een kopje heet water, een soort thee dus. De kruiden krijg ik nog thuisgestuurd van de apotheek, Martine dient daarvoor het recept in. Gemakkelijk!

Ik voelde me heel goed bij haar, ik heb vertrouwen in haar verhaal, en ik ben vastbesloten om met de behandelingen door te gaan. Al krijgen we er geen kinderen van, ik heb vandaag zoveel puzzelstukkjes op z´n plaats zien vallen dat ik vind dat ik het verplicht ben voor mijn gezondheid. Het zou toch fantastisch zijn als mijn gezondheid een stuk beter zou worden dankzij de Chinese geneeskunde! Maar ook onze vruchtbaarheid zou enorm verbeteren, en de kansen bij ICSI of IVF kunnen daardoor met 40-60% toenemen. Jullie begrijpen dat ik heel hoopvol de deur uitging!