Jaar van de algehele revisie

Wat een beetje aandacht voor jezelf al niet teweeg kan brengen........

Het schrijven van de zelfanalyse aan het begin van het loopbaantraject heeft op mij een heel therapeutisch effect gehad. Door de aanpak en de vragen waarmee je aan de slag gaat, doorzie je patronen bij jezelf en je herkent een rode draad. Eén van die rode draden was dat ik eigenlijk best wat liever voor mezelf mag zijn. Ik ben veeleisend en vind niet gauw iets goed genoeg bij mezelf, heb behoorlijk wat zelfkritiek en vroeg me regelmatig af of ik er eigenlijk wel mocht zijn.

Natuurlijk mag ik er zijn, en ik ben niet afhankelijk van anderen om daarvoor bevestiging te krijgen. Die moet ik bij mezelf zoeken! Een groot inzicht, maar wel één die behoorlijk wat radertjes in beweging heeft gezet.

Een van die radertjes gaat over mijn gewicht. Al jaren kamp ik met een behoorlijk overgewicht en ik word er ook niet jonger op. Dit jaar ben ik 40 geworden. Oké, het is nog niet oud, maar toch kun je niet meer voorbij aan het feit dat het getal langzaam omhoog klimt. In mijn familie komt diabetes type 2 veel voor, en ik was als de dood dat daar ook mee te maken zou krijgen. Verder heeft overgewicht een ondermijnend effect op mijn zelfvertrouwen, en het werkt ook niet bevorderend voor de energie. En energie is mijn grootste probleem, mijn energiehuishouding moet goed gemanaged worden! Ik gebruik nu eenmaal veel meer energie door mijn slechtere gezondheid en door mijn slechthorendheid, daar kan ik niet veel aan veranderen.

Een aantal jaren geleden had ik me al eens gewaagd aan afvallen, maar met heel weinig succes. Zelfs met heel intensief sporten onder begeleiding, dagelijkse beweging en een gezond eetpatroon viel ik in 3 maanden tijd slechts 1 kg af. Niet echt motiverend! Ik had me dan ook voorgenomen om dat niet meer te proberen! Waar het aan lag? Daar had ik toen nog geen flauw idee van, maar inmiddels weet ik de oorzaak. Die hangt samen met mijn hormoonhuishouding, die is namelijk helemaal van de wap. Dat weet ik inmiddels, omdat we ook al heel wat jaren hebben besteed aan het zwanger worden.

Ten tijde van mijn eerste afvalpoging waren we aan het begin van het proberen-zwanger-te-worden-traject en ik bleek toen PCOS te hebben. Mijn lichaam produceerde een enorme hoeveelheid eitjes, maar die kwamen niet voldoende tot rijping en nestelden zich in de wand van de eileider. En met de diagnose PCOS is het algemeen bekend dat afvallen bijna onmogelijk is, vanwege die hormoonhuishouding. Bij die diagnose is het echter niet gebleven, want uiteindelijk zijn de ICSI pogingen niet geslaagd doordat ik geen eitjes meer heb. Je zou kunnen spreken van een vervroegde overgang, hoewel de doktoren daar nog geen overeenstemming over hebben. Er zijn blijkbaar verschillende definities voor de overgang. Wat wel duidelijk is, is dat mijn hormoonhuishouding niet goed functioneert. Hoe ik zo versneld ben getransformeerd van PCOS naar de vervroegde overgang is ook niet helemaal duidelijk, maar ik ben wel het gewend om in de medische wereld voor de nodige vraagtekens te zorgen. Hoe dan ook, aan de symptomen kan ik niet voorbij. Niet alleen was ik tijdens elke IVF poging nog meer aangekomen, na de IVF werd mijn cyclus ondraaglijk. Ik ben dus onder behandeling nu om die cyclus enigszins onder controle te houden, al is dat behoorlijk lastig, en daarnaast proberen we ook de vervroegde overgang te vertragen. Daarvoor gebruik ik nu medicijnen en met die medicijnen functioneert mijn lichaam weer iets beter, waardoor afvallen opeens wel tot de mogelijkheden behoort.

Door de zelfanalyse vond ik de knop die ik moest omdraaien bij mezelf: ik ging het niet proberen, ik ging het gewoon doen! Ik wilde niet afvallen omdat ik streng was voor mezelf, nee ik wilde liever zijn voor mezelf. En dat blijkt een goede motivatie kan ik vertellen! Door de medicijnen werd het lichamelijk ook mogelijk gemaakt. Half maart ben ik gestart met mijn nieuwe levensstijl, en inmiddels ben ik zo'n 15 kg lichter. En dat voelt fantastisch! Ik hoef niet meer te winkelen in de grote-maten-winkels, maar kan op veel meer plekken terecht. Voor ik aan de afvalpoging begon had ik maat 48/50, nu zit ik op maat 44. Groot verschil dus! Vorige week heb ik een groot deel van mijn wintergarderobe naar de kleermaker gebracht om ze te laten innemen, en natuurlijk heb ik ook wat nieuwe dingetjes gekocht. Het kost een rib uit mijn lijf, maar zelfs daar kan ik niet chagrijnig van worden!

Een ander project dat ik heb opgepakt is mijn haar. Mijn haar zorgde ook nogal voor wat hoofdbrekens, en ondermijnde mijn zelfvertrouwen enorm. Niet alleen kostte het me enorm veel tijd en moeite om er -naar mijn maatstaven- enigszins goed uit te zien, het probleem werd fysiek ook steeds groter. Zelfs mijn kapper vond het tijd worden om het probleem bij de kop te vatten. Wat er aan de hand is? Diffuse alopecia is de diagnose. En die diagnose heb ik al heel wat jaren geleden laten vaststellen, al wist ik de naam pas sinds dit voorjaar. Het hangt ook weer allemaal samen met mijn hormoonhuishouding die zo van de wap is. Ik heb namelijk mannelijke haarzakjes, en van mannelijke haren is bekend dat ze meer dan gemiddeld uitvallen. Alleen is dat voor vrouwen op mijn leeftijd helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik werd dus langzaam steeds kaler boven op mijn hoofd, de spoeling werd steeds dunner. Met goede kapsels en veel tijd en energie kun je nog wel een en ander maskeren, maar het roept ook veel stress op. Niet alleen kost het veel moeite, het zakt ook heel snel in elkaar bij een beetje regen bijvoorbeeld, of bij hevige wind. En daarvan hebben genoeg in ons kikkerlandje.

Een oplossing: een gedeeltelijk haarwerk. Mijn kapster verraste me vorig jaar met een simpele oplossing: een heel klein haarwerkje dat je plakt op de scheiding van je eigen haar, verkrijgbaar in verschillende kleuren. Die schafte ik aan, en het verschil was enorm. Toch zaten er ook heel wat nadelen aan: je kunt niet fatsoenlijk douchen, omdat de plakstrip niet nat mag worden. Bovendien was het een heel kostbare oplossing, niet alleen in aanschaf maar ook door de plakstrippen die je 3 keer per week moest vervangen en een vermogen kosten. Na een half jaar ben ik daarom op zoek gegaan naar een professionele oplossing. Ik had inmiddels geproefd aan een verbetering, en wilde niet meer terug naar de oude situatie.

Ik oriënteerde me op verschillende mogelijkheden en leveranciers en kwam uit op een gedeeltelijk haarwerk van echt haar in de vorm van een netje dat je met klemmetjes aan je eigen haar bevestigt. Dit haarwerk wordt gemaakt in elke gewenste kleur en dichtheid, zodat het goed past bij je eigen haar. In vaktermen heet het een topper, en het is vergelijkbaar met een toupet. Helaas is dit ook een kostbare oplossing, maar wel een meer duurzame. Het plakstripje met de haren had een levensduur van 4 - 6 maanden, terwijl een topper van echt haar met een goede verzorging 1 tot 2 jaar bruikbaar is. Bovendien wordt een topper deels vergoed door de ziektekostenverzekering, al dekt dat de kosten maar voor 1/3.

In maart heb ik het haarwerk mogen afhalen en is het in model geknipt. En hoewel het daar behoorlijk mis ging, ben ik toch heel blij met de verbetering! Het model is korter geknipt dan we hadden afgesproken. Ik wilde namelijk graag een coupe tot net boven de kaaklijn, maar nu is het tot op mijn oren geknipt. Hoe dan ook: de verbetering is enorm! 's Avonds doe ik het haarwerk af, en 's ochtends zet ik het weer op. Mijn eigen haar komt er gewoon onderuit en is in het model meegeknipt. Nu kan ik net als ieder ander 's ochtends ook in een half uur klaar zijn voor de dag, dat lukte eerder nooit in minder dan 1 à 1,5 uur. Heerlijk! Het haarwerk was ik gemiddeld eens in 7 tot 10 dagen. Inclusief mijn eigen opsmuk ben ik dan 1 à 1,5 uur bezig, en niet meer dagelijks dus. Vaker wassen hoeft niet, want het wordt niet zo snel vet en bovendien wordt de houdbaarheid daardoor ook verkort. Goed verzorgen is het devies, met goede producten, en weinig haarlak en andere troep. Dat heb je trouwens ook nauwelijks nodig!

Nu ben ik alleen nog verwikkeld in een juridisch gevecht met de leverancier voor de fouten die ze hebben gemaakt. De zaak is in behandeling van een geschillencommissie, en dat duurt nog wel even voordat ik een uitspraak heb. Ik hoop dat ik in mijn gelijk gesteld zal worden! Jammer daaraan is dat ik mijn haar nu niet kan verder kan laten aanpassen. Ik wil het graag nog korter laten knippen, zodat het iets vlotter wordt, maar daarmee moet ik wachten tot ik een  uitspraak heb. Ik heb een aantal maanden geleden de grootste fouten laten herstellen, zodat ik in elk geval niet meer voor joker loop, en nu is het even afwachten. Maar wat ze me niet meer kunnen afnemen is de groei in mijn zelfvertrouwen!

En het volgende project is de verbetering van mijn tanden. Ook daar loop ik al een tijdje tegenaan te hikken! Deze week waren we bij onze nieuwe tandarts in het dorp, en heb ik de situatie nog eens goed laten beoordelen. Nu heb ik een heel goed gebit, en is er met mijn tanden op zich ook niet veel mis, ze zijn alleen in de loop der jaren een stuk korter geworden door het tandenknarsen dat ik veelvuldig gedaan heb. Het knarsen is wel verminderd gelukkig! En eigenlijk heb ik ook geen last van mijn tanden, ik vind het alleen niet meer mooi uitzien. In mijn pubertijd heb ik jaren met een beugel gelopen om de rij netjes te maken, en nu zie je ze nauwelijks nog omdat ze wegvallen achter mijn lippen. En volgende week vrijdag gaat daar iets aan gebeuren!

Mijn vorige tandarts had een heel dure oplossing voorgesteld die me ongeveer €4.000 zou kosten. Mijn verzekering vergoed daarvan slechts €1.500, dus een flinke investering. Bovendien had ik het gevoel dat hij zich tegoed deed aan omzetverhogende ingrepen, in plaats van een oplossing die bij mijn probleem paste. En mijn nieuwe tandarts had een veel beter idee, dat met een uitgave van €500 ook nog eens een heel stuk goedkoper is en gewoon vergoed wordt door mijn verzekering. Yay! Het is pijnloos, in 2 uurtjes gepiept en daarna ziet mijn bekkie er dus weer heel anders uit. Spannend!


Wat ook een wisseling trekt op je fysieke uitstraling, is je eigenwaarde en je zelfvertrouwen heb ik gemerkt. Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid door alle fysieke veranderingen, maar ook door mijn traject bij van Ede en de gesprekken met de psycholoog in dat traject. Mijn eigenwaarde is gegroeid, en ik ben een heel stuk meer ontspannen geworden. The Work van Byron Katie heeft me veel goeds gedaan in dat opzicht. Ik kan het iedereen aanraden! Ik hoor regelmatig van anderen dat ik er zo ontspannen uitzie en dat doet natuurlijk ook iets voor je uitstraling.

Met al deze dingen kun je toch wel spreken van een algehele revisie, toch? Met vooral fysieke resultaten: ik zie er anders uit. Slanker, met meer haar rond een ontspannen gezicht met een mooiere zichtbare rij tanden vanaf volgende week!

Veel energie voor de nieuwe toekomst

Ik bruis van energie! Heerlijk gevoel is dat. Ik krijg meer zicht op mijn nieuwe toekomst, en ik kan niet wachten om die verder te onderzoeken.

Waar ik me in eerste instantie op focus is een carrière als coach en adviseur, waarbij ik me wil richten op de doelgroep financiële managers, controllers en financieel professionals en hen wil ondersteunen bij organisatorische vraagstukken rondom het functioneren van de financiële afdelingen in relatie tot de rest van de organisatie. Een hele mond vol! De afgelopen weken is mijn aanbod steeds iets specifieker geworden, en nu ben ik zover om ermee de boer op te gaan.

Dat betekent vooral dat ik ga netwerken om mijn ideeën te bespreken, en om antwoorden te zoeken op mijn vragen. Ik kan natuurlijk wel een aanbod bedenken, maar ik moet ook weten of daar wel vraag naar is! Ik moet marktonderzoek doen dus, en tegelijkertijd moet ik ook gaan onderzoeken hoe ik dat wil doen. Ga ik als zelfstandige verder? Of ga ik in loondienst bij een organisatie? Of een maatschap?

En ik heb 1001 vragen op het gebied van zelfstandig worden. Ik vind het namelijk doodeng, en spannend. Geen zekerheid meer, maar ik ben ook bang voor eenzaamheid. Ik vind het namelijk wel heel fijn om ook ergens bij te horen en om collega's te hebben waar je mee kunt sparren en waar je soms even stoom kunt afblazen. Als je zelfstandig bent, is dat allemaal minder vanzelfsprekend. Dat zijn dus wel dingen die ik moet organiseren. En hoe kom je aan opdrachten? Als je zelfstandig bent, moet je ook aan acquisitie doen. Maar inmiddels heb ik ook wel begrepen dat je in loondienst als senior adviseur ook verwacht wordt actief aan acquisitie te doen. Bummer, maar het hoort er nu eenmaal bij. En ik wil natuurlijk wel een goed inkomen kunnen verdienen. Als zelfstandige kun je helemaal zelf bepalen hoe je je werk aanpakt, in loondienst moet je je vaker schikken naar de denkbeelden van de "organisatie" waarvoor je werkt. En soms moet je ook opdrachten doen die je niet zo leuk vind, maar dat moet je waarschijnlijk ook als zelfstandige wel eens. Er moet natuurlijk wel brood op de plank komen.

En als ik coaching ga doen: hoe vind ik coachees? En wat heb ik nog nodig aan opleidingen? En hoe vinden mijn potentiële klanten mij? En welke thema's zijn als coach aan de orde? Kortom, genoeg gespreksstof dus, en genoeg vragen.

Ik ben mijn netwerk dus actief aan het onderhouden, en zoek goede gesprekspartners die me verder kunnen helpen in mijn persoonlijk onderzoek. Dus: als er lezers zijn die daarin een rol willen en kunnen spelen: let's meet!

Ik heb mijn resumé nu zo goed als klaar, en ik ben er heel tevreden over. Een resumé is eigenlijk een toekomstgericht CV. Het is geen opsomming van je loopbaan, maar vooral een profiel van jezelf, een weergave van je talenten en ervaring en de manier waarop je die wil gaan inzetten in de toekomst. Een resumé gebruik je vooral met netwerken, om informatie te verstrekken en eventueel achter te laten bij je gesprekspartners. Die informatie kunnen zij dan weer gebruiken in hun netwerk, en breid de "olievlek" zich steeds verder uit.

Met mijn CV ben ik nog even aan het stoeien. Ik heb hem helemaal omgegooid, en in plaats van een chronologisch CV ben ik overgestapt op een functioneel, ervaringsgericht CV. Ik wil namelijk meer de focus leggen op mijn profiel en op de dingen die ik daarmee kan doen, en niet meer een opsomming geven van mijn verantwoordelijkheden in het verleden. Ik wil me nu richten op de toekomst, en dat is lastiger met een chronologisch CV in mijn geval. Maar goed, ik heb nog wel even de tijd om het CV te finetunen, want aan solliciteren kom ik voorlopig nog niet toe.

Ook heb ik de afgelopen weken wat workshops gevolgd bij Van Ede. Vorige week maandag ben ik een hele dag bezig geweest met "personal branding". Het was superleuk, en ik heb er weer ontzettend veel van geleerd. En gelukkig ging het me ook goed af, daar ben ik wel blij om. Het is wel belangrijk dat je je verhaal goed over de bühne kunt brengen, dat verhoogt de succeskans enorm. Vooral als je in de toekomst iets heel anders wil gaan doen, dan is het wel belangrijk dat je je gesprekspartner goed kunt uitleggen wat je wil, en ook waarom je dat zou kunnen. Het is natuurlijk heel simpel om iemand uit te leggen wat je altijd gedaan hebt, maar een nieuw verhaal vergt toch wel wat oefening. Onzekerheid speelt daarbij ook een grote rol! Want je kunt natuurlijk wel bedenken wat je graag zou willen doen, en ook nog wel waarin je goed bent, maar denkt de ander daar ook zo over? Kan ik het eigenlijk wel? En zitten ze eigenlijk wel op mij te wachten? Bij tijd en wijle steken kleine duiveltjes de kop op die je zelfvertrouwen ondermijnen. Ik heb ontdekt dat je vooral dicht bij jezelf moet blijven, congruent zijn in je woorden en je gevoel en spreken vanuit je hart: dan komt het allemaal wel goed. En gelukkig doe ik dat eigenlijk van nature al wel, ik ben niet iemand die zich anders voordoet. Ik vond het erg leuk om te horen dat ik heel krachtig overkom bij anderen, en ik kreeg veel complimentjes over hoe ik met mijn beperking omga.

Afgelopen maandag heb ik deelgenomen aan de workshop "wat voor trainer ben jij?", om te ervaren wat je als trainer en coach nodig hebt, en wat je al in huis hebt daarvoor. Het was deels kennisoverdracht, maar vooral ook ervaring. We deden ervaring op met verschillende werkvormen, en natuurlijk hebben we ook geoefend. Na eerst te hebben gehoor welke soorten trainingen er allemaal zijn, moesten we een keuze daaruit maken en ten overstaan van de groep na een korte voorbereiding een training van 10 minuten doen. Ik ging solistisch aan de slag en koos ervoor om een boodschap over te dragen voor een groep. Met werkvormen heb ik al veel praktijkervaring, en ik wilde eens ervaren hoe dit zou gaan. Ik koos een onderwerp dicht bij mezelf: slechthorendheid. Ik wilde de groep laten ervaren wat slechthorendheid eigenlijk betekent, wat het met mij doen en wat een ander kan doen om te helpen. Een combinatie van een stukje uitleg en een stukje ervaring dus. Van een oude weblog die ik enkele jaren geleden schreef plukte ik wat bruikbare dingen en ik maakte een snelle opbouw van wat ik wilde doen. Ik wilde namelijk niet alleen spreken, maar ook interactief zijn.

Tijdens mijn presentatie heerste er een oorverdovende stilte, iedereen hing aan mijn lippen. Het ging me goed af, ik had mijn spiekbriefje nauwelijks nodig. Zonder haperen kwam het verhaal eruit, recht uit het hart. En dat werd goed opgepikt door de groep, die was laaiend enthousiast. De trainer kon niet geloven dat ik het nog nooit gedaan had, hij heeft dat wel 3 keer gevraagd aan me. Maar echt, ik had het nooit eerder gedaan. Ik heb er wel over geschreven, en ook wel over verteld, maar dat is toch anders dan een voordracht voor een groep.  Ik kreeg unaniem het advies om hier mijn beroep van te maken en er verder mee te gaan. Ik was volgens hen een natuurtalent. Dat is natuurlijk fijn om te horen! Ik kon hun complimenten alleen maar in stilte en blozend in ontvangst nemen, ik wist niet meer wat te zeggen.

Ja, met die feedback moet je dus wel iets doen! Ik ga het dus meenemen in mijn verdere onderzoek. Wie weet kan ik inderdaad iets betekenen voor groepen mensen die iets aan mijn voorlichting en ervaringen kunnen hebben. Dat kunnen bijvoorbeeld ouders zijn van kleine kinderen, en wellicht kan ik in andere vorm ook nog wel iets voor die ouders betekenen en daar een boterham mee verdienen?

Verder heb ik vorige week een sparringsessie gehad met mijn oude afdeling om ze wat input en feedback te vragen, en daar kwamen ook een aantal heel leuke dingen uit. Ik vind het wel mooi om te merken dat de feedback steeds specifieker en bruikbaarder wordt, naarmate mijn eigen verhaal en richting ook steeds meer vorm begint te krijgen. Ik kreeg van hen de tip om eens te onderzoeken of het begeleiden van traineeprogramma's niet iets voor me zou kunnen zijn. En dat lijkt me erg leuk! Ik heb geen idee of dat eigenlijk veel bestaat, maar daar ga ik ook verder onderzoek in doen! Als ik het iets breder trek zou ik me wellicht kunnen bezighouden met het begeleiden van nieuwe medewerkers in grote bedrijven, of de begeleiding van young professionals die in een talent-ontwikkelprogramma zitten bijvoorbeeld. Ik vind het geweldig om jonge mensen te begeleiden in hun werk, dat heb ik in mijn functie als manager ook veel gedaan. Zo haalde ik altijd stagiairs naar binnen, en heb ik vaak jonge mensen aangenomen en ze dan zelf begeleid in hun ontwikkeling. En blijkbaar met succes, want de feedback is positief.

Leuke dingen dus om te onderzoeken, en dat geeft een grote dosis energie!

Nog zoveel meer...

Als je de laatste berichten leest, lijkt het alsof ik de afgelopen jaren alleen maar bezig geweest ben met met onze kinderwens en het afscheid van mijn ambitie, maar niets is minder waar. Er is nog zoveel meer gebeurd. En gelukkig ook heel veel leuke dingen.

Een opsomming in willekeurige volgorde:

• We zijn maar liefst 6 keer op vakantie geweest! Prachtige reizen waren het, waarvan we enorm hebben genoten. In 2008 hebben we de Pacific Northwest en de Canades Rockies uitgebreid verkend. Geweldig! In 2009 hebben we vertoefd in het Zuidoosten van Amerika en zijn we ontzettend verliefd geworden op Chicago. In 2010 hebben we het Zuidwesten van Amerika opnieuw verkend waarbij we vooral nieuwe dingen hebben gezien, en ook zijn we in het najaar een week naar Limburg geweest met onze hondjes. Zo leuk, en wat hadden we mazzel met het weer! En dit jaar hebben we in februari een geweldige reis gemaakt naar Rome ter ere van ons huwelijksjubileum, en in juni zijn we opnieuw naar de Pacific Northwest geweest in combinatie met Yellowstone. Wat een bofkonten zijn we toch!

• We zijn groot sushi-liefhebbers geworden. Je kunt ons er 's nachts voor wakker maken! Inmiddels zijn we redelijke kenners en we smullen van de meest exotische vissoorten. Vooral in Canada en Amerika is het heerlijk sushi eten, omdat ze daar veel meer soorten hebben, maar ook in Nederland laten we het ons goed smaken. Sashimi is onze favoriet. En dan eten we het liefst Hamachi, een Japanse vissoort, of coquilles. Maar ook unagi is zeer zeker aan ons besteed. Het water loopt me alweer in de mond.

• Peter is november 2009 zonder mij ook nog 2,5 week in Los Angeles geweest voor zijn werk. Hij zou eigenlijk maar een week gaan, maar dat liep enigszins uit...... En eigenlijk vond ik het best lekker om even het rijk voor mij alleen te hebben.

• We hebben onze parketvloer 2 keer moeten (laten) vervangen Tja, wat moet ik daar op zeggen? Dat we een heel goede verzekering hebben? De eerste keer hadden we waterschade, doordat ik per ongeluk met het wegruimen van onze stofzuiger de waterkraan in de meterkast hebt open gedraaid. En dat kort voordat we een lang weekend weggingen. Kun je nagaan hoe we stonden te soppen toen we 's zondagsavonds thuis kwamen :-(. De tweede keer was een goed jaar later, nadat ik een groot blik donkerblauwe verf had omgegooid bij het schilderen van onze kozijnen. Oeps.....

• We hebben ons gezin uitgebreid met 2 ontzettend lieve honden. Demi is een tri-color sheltie die sinds oktober 2008 bij ons woont. Het is een heel lief teefje dat erg gehecht is aan ons, en helaas doodsbang voor kleine kinderen. Bruno woont sinds oktober 2009 bij ons, een blue merle reutje dat ontzettend lief is. Het is een mooi stel samen, en wij zijn stapelgek op ze!

• Peter heeft een nieuwe baan, maar geen nieuwe collega's. Ra ra...

• We hebben allebei een andere lease-auto, Peter rijdt een C5 en ik een Honda Civic hybride. Bevallen goed! Helaas raak ik mijn auto binnenkort weer kwijt.

• Ik heb enorm leuke kerstfeesten gehad op mijn werk, in purple en als pooier ;-)

• We zijn dol op tv-series, en er zijn er heel wat de revue gepasseerd de afgelopen jaren. Een aantal keken we op DVD, maar tegenwoordig zijn we overgestapt op een digitale box waar we rechtstreeks vanaf de computer de laatste nieuwe aflevering rechtstreeks uit Amerika opslaan. We keken hele seizoenen achter elkaar door van The West Wing, The O.C., Boston Legal, Dawson Creek, the Gilmore Girls, One Tree Hill, the 4400, Off the Map, Brothers & Sisters, the Chicago Code, the Closer, V. Digitaal volgen we tegenwoordig Suits, White Collar, Covert Afairs, Royal Pains, the Walking dead, Being Erica, The Goodwife, Blue Bloods, Rizolli & Isles, Falling Skies, Rookie Blue. En naast al die series vinden we ook So You Think You Can Dance erg leuk, en natuurlijk The Voice of Holland. Heerlijk! En nee, gelukkig wisselen de uitzendschema's elkaar goed af, we zitten echt niet hele dagen voor de tv!

• We zijn in de bloesemtijd naar de Betuwe geweest en hebben er een prachtige fietstocht gemaakt. Wat kan ons eigen landje toch ook mooi zijn!

• Ik heb mijn opleiding bij het Sioo met veel succes afgerond.

• We hebben grote opruiming gehouden in huis, onder het mom van "een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd". Heerlijk om weer ruimte te hebben! Al mijn romans zijn de deur uit, ik lees tegenwoordig digitaal op een e-reader. Goede keuze en het scheelt veel ruimte! Alleen mijn informatieve boeken (voornamelijk reizen en management) heb ik nog in de kast staan. Op de heel ruime overloop boven heb ik een kleedruimte ingericht met behulp van Ikea, en de zolder is helemaal leeggeruimd. Veel spullen heb ik verkocht en de opbrengst geïnvesteerd in mijn fotografie apparatuur.

• En over fotografie apparatuur gesproken: ik heb nogal wat gewisseld de laatste jaren. Van een Canon 350d ben ik overgestapt op een Panasonic FZ28, een hybride camera. Ik vond vooral het gewicht van lenzen en statief een groot nadeel om steeds mee te slepen, en dat benam me het plezier om te fotograferen. Toch was die panasonic ook niet zo geweldig, ik miste toch wel heel wat functionaliteiten. De kwaliteit was wel goed, maar de mogelijkheden te beperkt. Toch maar naar een spiegelreflex: de olympus E-510, een van de lichtste camera's in dat segment toendertijd. Maar daar heb ik niet veel plezier van gehad: enorm veel ruis. In 2010 heb ik daarom toch maar weer de overstap gemaakt naar een Canon 550d. Ik heb er prachtige lenzen bij, en sinds dit jaar ook een carbon statief. Ik ben er nu heel blij mee!

• Samen met collega's heb ik meegedaan aan de stadsspelen in Amsterdam, met de kookwedstrijd! Van een mandje ingrediënten moet je een creatief gerecht maken onder tijdsdruk. En leuk dat het was! De eerste ronde hebben we overleefd, maar daarna zijn we afgevallen. Dat doet niet onder aan de pret, we hebben veel gelachen en plezier gemaakt!

• We hebben nog een blauwe maandag golflessen gehad in Amsterdam, maar uiteindelijk deze hobby toch maar aan de wilgen gehangen. Peter kan het niet goed meer met zijn gezondheid, en ik vind het toch wel heel veel tijd kosten en ook erg duur. Fotograferen vind ik ook eigenlijk nog leuker en een mens kan maar zoveel hobby's hebben, nietwaar?

• En om die reden heb ik ook het scrapbooking opgegeven. Ik heb veel spullen verkocht en maak tegenwoordig digitale albums van onze reizen. Het kost zoveel tijd en zoveel ruimte, en ik liep al jaren achter met het inplakken van alles. Ik houd het maar gewoon op fotograferen!

• We hebben oude vriendschappen opgehaald en andere vriendschappen afgesloten. Soms groei je gewoon teveel uit elkaar en wordt de fysieke afstand te groot. Gezinnen vragen veel tijd en energie! Maar mijn beste vriendin van de middelbare school heb ik via internet weer teruggevonden. Zo leuk!

• We zijn heel wat weekendjes weg geweest. Naar Drenthe om vrienden te bezoeken en naar Limburg voor onze familie, maar ook naar Berlijn met een goede vriendin.

• We zijn bijna elk jaar naar de Keukenhof geweest, behalve dit jaar. Ik vind het heerlijk om er met mijn camera helemaal los te gaan!