Ondanks de hobbels op de weg en het gevoel van leegte dat ik vorige week ervoer, leidt het pad van bezinning ook tot nieuwe inzichten over hoe mijn en onze toekomst eruit zou kunnen zien. Let wel, ik ben me geheel bewust van het feit dat dingen nooit zo lopen zoals je ze plant, toch zijn gemaakte keuzes in mijn ogen ook bepalend daarin.
Één van de dingen die langzaam doordringen is het feit dat ik tocht echt niet meer in loondienst wil gaan werken. Als zelfstandige kan ik mijn tijd veel beter indelen, en bovendien ben ik niemand verantwoording schuldig over de dingen die ik niet doe omdat ik ze niet meer kan. Heerlijk! Vorige week attendeerde iemand me op de vacature van bestuurder bij de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind, volgens haar was dat op mijn lijf geschreven. Het triggerde me wel en uiteraard heb ik erover nagedacht, maar al snel kwam ik tot de conclusie dat ik dat niet moet doen. Het is een full time management job, en ondanks dat het gaat om een organisatie die mogelijk veel begrip zal hebben voor mijn beperking, ben ik ervan overtuigd dat ik toch veelvuldig in situaties terecht zal komen die eigenlijk teveel van me vragen. Een paar dagen later werd ik door iemand van de NVVS geattendeerd op een part-time functie van 10 uur per week voor een project dat bijna 3 jaar zal duren, maar ook daarvan heb ik inmiddels geconcludeerd dat ik het niet moet doen. De vacature is in Houten, en de reistijd alleen is meer dan een uur enkele reis. Bovendien zal het een heel communicatieve functie zijn met potentiële werkgevers bijvoorbeeld, en daarvoor loop ik nu niet meer warm.
Verder heb ik ook mijn eerste opdracht als adviseur geëvalueerd, en kwam ik tot de conclusie dat het eigenlijk ook wel stressvol is geweest. Ik heb geen invloed gehad op de deadlines, die door de uiteindelijke klant overigens niet werden nagekomen, terwijl mijn contracterend opdrachtgever de toegezegde rapportagedatum niet daarop wilde aanpassen. Dat zorgde er uiteindelijk voor dat ik in één week tijd het werk heb verzet dat ik in 3 weken had gepland. Omdat de aanlevering van de ingevulde enquêtes echter enorm uitliep kon ik pas veel later daarmee aan de slag, waardoor de startdatum en opleverdatum steeds dichter bij elkaar kwamen. Toegegeven, het heeft me een leuke som opgeleverd, die ik overigens volledig heb geïnvesteerd in een MacBook Air, een nieuwe iPad en een goed backupsysteem, maar toch vond ik de druk niet prettig. Het werk daarentegen vond ik leuk om te doen, en het heeft me ook wel voldoening opgeleverd.
Wat ik veel prettiger heb ervaren is het werken met mijn eerste coachee. Ik had het niet gedacht, maar ik vind het zo ontzettend leuk om te doen! En wat zo heerlijk is: je kunt je tijd zelf helemaal indelen. De gesprekken plan je wel vooruit, maar de voorbereiding daarvoor kun je geheel zelf inplannen. Een beetje onderzoeken op internet, wat gerichten literatuur lezen en eventueel voorbereidende opdrachten uitwerken. En het levert me ook enorm veel voldoening op. Ik krijg er veel waardering voor, en ik zie ook dat het resultaat oplevert bij de cliënt. Het gaat me veel beter af dan ik had verwacht, de vragen in het gesprek komen bijna als vanzelf naar boven. Ik hoef mezelf daarvoor niet bovenmatig in te spannen. Zo natuurlijk voelt het aan! En wat ik erg leuk vind is dat de voorbereiding en het lezen ook een positieve uitwerking hebben op mijn eigen ontwikkeling.
Langzaam ontstaat dan ook het idee om me in de toekomst volledig te richten op coaching in mijn eigen praktijk. Ik kan mijn tijd dan volledig zelf indelen, lekker thuis werken (of ergens hier vlakbij) en zo dus voldoende tijd overhouden voor de honden en mijn gezin. Ik heb geen auto nodig, en dat scheelt weer een investering en een geldverslindende kostenpost. En ja, tijd voor een gezin, betekent dat er tijd overblijft voor een pleegkind. Als coach zou ik maximaal 4 dagen per week 1 sessie plannen van maximaal 3 uur, dan heb ik nog wat tijd nodig voor voorbereiding en de rest van de tijd blijft over voor de anderen en de huishouding. Zo haal ik toch professioneel voldoening uit werk op een manier die past bij mijn mogelijkheden en interesses, en ik haal hopelijk voldoening uit de zorg voor een pleegkind. Het klinkt nu als een mooie combinatie.
Dat betekent wel dat de slaapkamer die nu is ingericht als werkkamer weer tot een slaapkamer moet worden omgetoverd, maar daar is niet zoveel voor nodig. Om te werken en om coachingsgesprekken te voeren moet ik dan wel een ruimte zoeken buitenshuis, maar hopelijk kan ik daarvoor iets vinden in mijn eigen woonplaats. De kosten ervoor kan ik zakelijk aftrekken.
Wat de pleegzorg betreft is er nog een ander idee geboren. We overwegen nu om in de zomervakantie een tijdelijke opvang te doen van een pleegkind, voor ongeveer 6-8 weken. Dat moeten we nog bespreken met pleegzorg, zij moeten dat ook een goed idee vinden natuurlijk. Op die manier kunnen we zelf eens ervaren hoe dat is, vooral ook omdat we nu toch een wat ouder kind zouden willen opvangen. Voorheen stonden we ingeschreven voor de leeftijd van 0 tot 8 jaar, maar nu willen we dat graag wijzigen in een leeftijd vanaf 8 jaar. Daar hebben we 2 goede redenen voor: de gezondheid van Peter en mijn slechthorendheid. Peter's gezondheid is namelijk een belemmerende factor in de fysieke verzorging van kleine kinderen, die kunnen namelijk nog weinig zelf. Daarnaast merk ik ook dat met mijn enorm slechte gehoor het steeds moeilijker is om met kleine kinderen te communiceren. Ze praten nog niet duidelijk, hebben heel hoge stemmetjes, en dat combineert slecht met mijn beperking. Oudere kinderen praten in elk geval duidelijker en kunnen de meeste dingen zelf, ze hebben vooral mentale verzorging nodig in plaats van fysieke verzorging. Voorheen vonden we onszelf helemaal niet opgewassen tegen oudere kinderen, vooral omdat we totaal geen ervaring hebben. Je hebt namelijk niet de kans om erin te groeien, maar wordt gelijk in het diepe gegooid. Maar daar denken we momenteel toch wat genuanceerder over. Een tijdelijke opvang gedurende een lange vakantie geeft ons de mogelijkheid om ervaring op te doen en te proeven hoe dat is, voordat we ons voor een lange termijn vastleggen.
De periode van de zomervakantie is daarvoor ook heel gunstig, het past prima in mijn plaatje-van-nu. Tot aan onze vakantie wil ik geen wijzigingen in onze situatie aanbrengen, de tijd voor bezinning is nog niet afgerond. En als we terugkomen is het alweer juni, en bijna zomervakantie. Mijn verwachting is dat die periode geen goede periode is om me vol op mijn bedrijf te storten en aan acquisitie te doen, maar dus een prima periode voor een tijdelijke opvang. Het enige dat we moeten regelen is de tijdelijke opslag van wat spullen in de werkkamer, zodat er voldoende ruimte is voor een leuke slaapkamer. Het bureau, een bureaustoel en de 2 fauteuils moeten dan even een ander plekje krijgen, maar ik neem aan dat we daar wel een oplossing voor vinden.
Na de zomer is het een goed moment om te starten met een opleiding op het gebied van coaching of NLP, ik moet me nog erin verdiepen wat de beste keuze daarin is. Ik heb wel al verschillende instituten op een rij gezet, maar ik vind het lastig een goede keuze te maken. Ten eerste zijn het allemaal groepsopleidingen, en dat maakt het extra lastig voor mij, maar wellicht zijn er ook andere mogelijkheden. Daar moet ik me binnenkort maar eens verder in verdiepen. En tegelijk met de opleiding kan ik mijn bedrijfje verder vorm gaan geven en op zoek gaan naar nieuwe cliënten. Die heb ik sowieso nodig tijdens de opleiding om te "oefenen".
Het nieuwe jaar is dan de uitgelezen mogelijkheid om voor een definitieve plaatsing van pleegzorg te gaan, mocht de "proef" in de zomer positief uitpakken. Mijn bedrijfje heeft in het najaar al wat meer vorm gekregen als het goed is -alle begin gaat natuurlijk langzaam- en dan ontstaat er weer ruimte voor nieuwe dingen. Maar niet voordat ik een rondreis heb gemaakt met één van mijn beste vriendinnen door Zuid-oost Azië in januari of februari. Zo'n rondreis zit er daarna waarschijnlijk even niet in en het is wel een heel grote wens van mij. Peter heeft uitgesproken dat hij het heerlijk vind om een paar weken gewoon thuis te zijn als hij vrij is van werk, maar voor mij is dat geen optie. Ik ben immers al heel veel thuis, en juist vakantie is voor mij de uitgelezen periode om nieuwe plekken te ontdekken. Daarin verschillen we dus enorm, maar gelukkig heb ik een goede vriendin die ook graag op reis gaat met mij.
Tja, en voordat je het weet heb je dan toch alweer een heel jaar ingevuld met nieuwe plannen. Volgende week gaan we in gesprek met pleegzorg over ons plan voor de tijdelijke vakantieopvang, en ook voor de reis naar Zuid-oost Azië ga ik plannen maken, de rest blijft voorlopig nog even bij ideeën. Want volgende week kan het zomaar weer allemaal anders zijn, nietwaar?
zaterdag 31 maart 2012
maandag 19 maart 2012
De bezinning daalt in...
Ik heb nu 2 heel rustige weken achter de rug, met relatief weinig activiteiten en afspraken, en veel tijd voor mezelf. En de komende weken blijft dat ook zo, tot aan onze vakantie in mei zeker. En tegelijk met dat besef groeit ook de onrust. Niet dat de muren op me afkomen, daar heb ik helemaal geen last van, en ik verveel me ook niet bepaald, maar toch borrelt er iets dat een beetje lijkt op "Is dit het nou?". Alsof er een leegte opdoemt aan de horizon. Ik voel de behoefte om belangrijker te zijn, ik denk dat ik het zo het best kan omschrijven.
Toch ga ik nog geen maatregelen nemen, dat dit zou gebeuren was wel enigszins te verwachten, ik ken mezelf goed, en ik denk dat het ook goed is voor mij op dit moment. Ik laat het gebeuren, en ga niet gelijk met mijn hoofd een invulling geven aan mijn gevoel. Ik spreek mezelf toe: "Onderga het maar, en ontdek wat ervoor in de plaats kan komen", waarschijnlijk zijn dat namelijk dingen die ik zelf helemaal niet kan bedenken nu. Rationeel grijp ik snel terug op het bekende, op datgene waarmee ik ervaring hebt, wat ik weet. Maar juist als je nieuwe dingen wil ontdekken en nieuwe kanten wil leren kennen van jezelf, moet ik mijn hoofd niet allesbepalend laten zijn en de ruimte nemen om te voelen. En dat duurt langer dan 5 minuten.
Lastig is het wel, ik ben zo gewend om te reageren op signalen en gelijk te gaan "doen", dat ik moeite moet doen om niet in die valkuil te stappen. Eigenlijk kun je zeggen dat ik bezig ben met een soort van privé retraite, zonder algemene regels die worden opgelegd door anderen. En dat kan ik best!
En ondanks mijn gevoel van rust en leegte kan ik niet zeggen dat er niets gebeurt. We hebben namelijk ook een ontzettend leuk weekend achter de rug in Assen. We arriveerden op vrijdagavond laat, pas om half 12, omdat we pas konden vertrekken na de voetbal-cursus van Peter. Maar ondanks het late tijdstip schoven we nog gezellig aan bij onze vrienden die er al waren en hebben lekker bijgekletst. Pas om half 3 doken we in ons bed. Een bijzonder bed ook nog, we mochten namelijk onze intrek nemen in de slaapkamer van onze gastheer en gastvrouw Jan en Marjan die zeer gastvrij hun waterbed hadden afgestaan om Peter een goed bed te gunnen. Zo geweldig van hen! Ik merkte dat ik even moest wennen aan het gewaggel, alsof we ons midden op open zee bevonden, het werd namelijk een beetje licht in mijn hoofd. Toch duurde het niet lang voordat we in diepe slaap waren.
Op zaterdag hebben we eerst gezamenlijk uitgebreid ontbeten met een gekookt eitje, heerlijk verse broodjes en allerlei lekkers. Daarna stapten we met z'n achten in 2 auto's en togen naar de stad Groningen, via een toeristische route die Marjan had uitgestippeld. Onderweg hadden we last van een chauffeur die zich door Peter gesneden voelde en besloot om de achtervolging in te zetten. Bij onze eerste stop kwam hij verhaal halen. Volgens hem hadden we hem bijna de dood in gejaagd, en dat terwijl er niets gebeurd was. We voelden ons allemaal heel onprettig, maar gelukkig koos hij het hazendpad na ons kenteken te hebben genoteerd. Wat een mafkees zeg!
Wij waren intussen aanbeland bij Wall House, een huis van zeer bijzondere architectuur. Ik kan niet zeggen dat ik het heel mooi vind, maar bijzonder is het wel. Het staat aan de rand van een prachtig water, maar wel midden in een gewone woonwijk. We hebben er even rondgekeken, en daarna loodste Marjan ons naar het prachtige hoofdkantoor van de gasunie in Groningen. Ook hier hebben we even rondgekeken en gefotografeerd. Wat een bijzonder gebouw! Helaas was het niet geopend, maar ook van buiten was het indrukwekkend.
De binnenstad van Groningen was ons volgende doel. We parkeerden de auto in een parkeergarage, en liepen via een prachtige singel naar het Groninger Museum. In de brede middenberm bloeiden de krokusjes volop, wat een vrolijk gezicht! We hadden toch al mazzel met het weer, heerlijk zonnig en niet te koud. Uiteraard werd ook de moderne architectuur van het museum op de foto vereeuwigd, we waagden ons nog even in de entree met de kleurrijke wenteltrap, en daarna streken we neer op het terras om wat vocht in te nemen.
Terwijl de mannen nog even bleven keuvelen, toog ik met de andere dames naar het Centraal Station, tegenover het museum. Volgens Marjan het mooiste station van Nederland. Of ik het daarmee eens ben weet ik nog niet, maar mooi was het zeker! Vooral de kleine ontvangsthal vond ik prachtig met het kleurrijke tegelwerk en al het glas-in-lood. Erg mooi! In zo'n prachtig gebouw kan ik me uren vermaken met fotograferen, heerlijk!
Daarna was het tijd voor de rondvaart door Groningen. Marjan had gereserveerd voor de hele groep en we melden ons bij het loket voor de kaartjes. Voor ons waren 2 tafeltjes gereserveerd achter in de boot, maar er bleven maar mensen binnenstromen. Iedereen werd gesommeerd om plaats te maken, want elk tafeltje was bedoeld voor 6 mensen. Veel te krap! Als sardientjes in een blik werden we in de boot gestouwd en ik voelde me heel onprettig worden. Ik heb nog even overwogen om weer uit te stappen en op de kade te wachten op de anderen, maar ik heb me weten te vermannen. Met wat gein en het maken van onflatteuze foto's van de anderen heb ik me afgeleid. Toen we eenmaal op pad gingen ging het grote schuifdak een stuk open, en dat gaf iets meer lucht en ruimte.
Voor diegenen die ooit van plan zijn om naar Groningen te gaan: sla de rondvaart maar over. Het was niet de moeite waard! Vanaf de boot zag je nauwelijks de prachtige gebouwen, je kijk eigenlijk vooral tegen de woonboten aan waar we langs kwamen. Zeker niet vergelijkbaar met Amsterdam bijvoorbeeld, en het geld niet waard. Vermaakt hebben we ons toch wel, gezellig is het altijd wel!
Na de rondvaart splitsten we ons op. Marjan gaf ons -dames- een rondleiding door de oude stad, terwijl de heren zich begaven naar een gezellige café. En dames zijn geen dames als er tussendoor niet ook heel even gewinkeld wordt natuurlijk. We kwamen langs een tassenwinkel met 70% korting, en die konden we niet zomaar passeren. Ik liep er naar buiten met een knalrode weekendtas, die ik wil gaan gebruiken als "werktas" als ik met het openbaar vervoer reis. Of het echt handig is weet ik nog niet, maar leuk is ie in elk geval wel. En voor het geld -hij kostte slechts €18- hoefde ik het niet te laten.
Met vermoeide pootjes en koude handen meldden we ons rond de klok van 5 weer bij de heren in het café. Een heleboel indrukken rijker, Groningen is echt een mooie stad! Gezamenlijk dronken we nog een glaasje wijn voordat we terug reden naar Assen. We hadden besloten om gewoon thuis te eten, ik had gezorgd voor het hoofdgerecht van chili-con-carne en broodje smul, Marjan had een heerlijk toetje gemaakt. Zo in huiselijke sfeer is er veel minder lawaai, en dat geeft veel meer ruimt om lekker te kletsen. Iedereen heeft gesmuld en gezellig was het ook. Uiteraard hebben we na het eten nog een klein beetje doorgezakt, maar laat werd het niet. We waren moe! Rond de klok van half 12 zochten we allemaal ons bed weer op.
De zondagochtend begon ontspannen zonder afspraken. Marjan en Thuul bezochten het Drentse Museum in Assen, terwijl de rest de tijd nam om de plooien weer te laten uitzakken. Al keuvelend in het zonnetje op het terras wachtten we op de terugkomst van beide dames, voordat we gezamenlijk naar Westerbork reden. Hier bezochten we het concentratiekamp en het museum. Van het kamp is niet zoveel meer over, de gebouwen zijn allemaal afgebroken, maar indrukwekkend blijft het altijd. Ik ben erg blij dat ik het gezien heb!
Na een gezamenlijk kopje koffie in Westerbork scheidden onze wegen weer en ging ieder weer naar huis. Peter en ik sloten ons weekend af door een heerlijk maaltje sushi in Groningen, een restaurant waar Peter al eens eerder had gegeten toen hij voor zijn werk in de stad was en dat hij graag wilde delen met me. Een all-you-can-eat concept, maar ze serveren wel hamachi. Yummie! De bediening was niet super, maar het eten was heerlijk en de vis heel vers. We hebben gesmuld!
Toch ga ik nog geen maatregelen nemen, dat dit zou gebeuren was wel enigszins te verwachten, ik ken mezelf goed, en ik denk dat het ook goed is voor mij op dit moment. Ik laat het gebeuren, en ga niet gelijk met mijn hoofd een invulling geven aan mijn gevoel. Ik spreek mezelf toe: "Onderga het maar, en ontdek wat ervoor in de plaats kan komen", waarschijnlijk zijn dat namelijk dingen die ik zelf helemaal niet kan bedenken nu. Rationeel grijp ik snel terug op het bekende, op datgene waarmee ik ervaring hebt, wat ik weet. Maar juist als je nieuwe dingen wil ontdekken en nieuwe kanten wil leren kennen van jezelf, moet ik mijn hoofd niet allesbepalend laten zijn en de ruimte nemen om te voelen. En dat duurt langer dan 5 minuten.
Lastig is het wel, ik ben zo gewend om te reageren op signalen en gelijk te gaan "doen", dat ik moeite moet doen om niet in die valkuil te stappen. Eigenlijk kun je zeggen dat ik bezig ben met een soort van privé retraite, zonder algemene regels die worden opgelegd door anderen. En dat kan ik best!
En ondanks mijn gevoel van rust en leegte kan ik niet zeggen dat er niets gebeurt. We hebben namelijk ook een ontzettend leuk weekend achter de rug in Assen. We arriveerden op vrijdagavond laat, pas om half 12, omdat we pas konden vertrekken na de voetbal-cursus van Peter. Maar ondanks het late tijdstip schoven we nog gezellig aan bij onze vrienden die er al waren en hebben lekker bijgekletst. Pas om half 3 doken we in ons bed. Een bijzonder bed ook nog, we mochten namelijk onze intrek nemen in de slaapkamer van onze gastheer en gastvrouw Jan en Marjan die zeer gastvrij hun waterbed hadden afgestaan om Peter een goed bed te gunnen. Zo geweldig van hen! Ik merkte dat ik even moest wennen aan het gewaggel, alsof we ons midden op open zee bevonden, het werd namelijk een beetje licht in mijn hoofd. Toch duurde het niet lang voordat we in diepe slaap waren.
Op zaterdag hebben we eerst gezamenlijk uitgebreid ontbeten met een gekookt eitje, heerlijk verse broodjes en allerlei lekkers. Daarna stapten we met z'n achten in 2 auto's en togen naar de stad Groningen, via een toeristische route die Marjan had uitgestippeld. Onderweg hadden we last van een chauffeur die zich door Peter gesneden voelde en besloot om de achtervolging in te zetten. Bij onze eerste stop kwam hij verhaal halen. Volgens hem hadden we hem bijna de dood in gejaagd, en dat terwijl er niets gebeurd was. We voelden ons allemaal heel onprettig, maar gelukkig koos hij het hazendpad na ons kenteken te hebben genoteerd. Wat een mafkees zeg!
Wij waren intussen aanbeland bij Wall House, een huis van zeer bijzondere architectuur. Ik kan niet zeggen dat ik het heel mooi vind, maar bijzonder is het wel. Het staat aan de rand van een prachtig water, maar wel midden in een gewone woonwijk. We hebben er even rondgekeken, en daarna loodste Marjan ons naar het prachtige hoofdkantoor van de gasunie in Groningen. Ook hier hebben we even rondgekeken en gefotografeerd. Wat een bijzonder gebouw! Helaas was het niet geopend, maar ook van buiten was het indrukwekkend.
 |  |
|---|
De binnenstad van Groningen was ons volgende doel. We parkeerden de auto in een parkeergarage, en liepen via een prachtige singel naar het Groninger Museum. In de brede middenberm bloeiden de krokusjes volop, wat een vrolijk gezicht! We hadden toch al mazzel met het weer, heerlijk zonnig en niet te koud. Uiteraard werd ook de moderne architectuur van het museum op de foto vereeuwigd, we waagden ons nog even in de entree met de kleurrijke wenteltrap, en daarna streken we neer op het terras om wat vocht in te nemen.
 |  |
|---|
 |  |
|---|
Terwijl de mannen nog even bleven keuvelen, toog ik met de andere dames naar het Centraal Station, tegenover het museum. Volgens Marjan het mooiste station van Nederland. Of ik het daarmee eens ben weet ik nog niet, maar mooi was het zeker! Vooral de kleine ontvangsthal vond ik prachtig met het kleurrijke tegelwerk en al het glas-in-lood. Erg mooi! In zo'n prachtig gebouw kan ik me uren vermaken met fotograferen, heerlijk!
 |  |
|---|
Daarna was het tijd voor de rondvaart door Groningen. Marjan had gereserveerd voor de hele groep en we melden ons bij het loket voor de kaartjes. Voor ons waren 2 tafeltjes gereserveerd achter in de boot, maar er bleven maar mensen binnenstromen. Iedereen werd gesommeerd om plaats te maken, want elk tafeltje was bedoeld voor 6 mensen. Veel te krap! Als sardientjes in een blik werden we in de boot gestouwd en ik voelde me heel onprettig worden. Ik heb nog even overwogen om weer uit te stappen en op de kade te wachten op de anderen, maar ik heb me weten te vermannen. Met wat gein en het maken van onflatteuze foto's van de anderen heb ik me afgeleid. Toen we eenmaal op pad gingen ging het grote schuifdak een stuk open, en dat gaf iets meer lucht en ruimte.
Voor diegenen die ooit van plan zijn om naar Groningen te gaan: sla de rondvaart maar over. Het was niet de moeite waard! Vanaf de boot zag je nauwelijks de prachtige gebouwen, je kijk eigenlijk vooral tegen de woonboten aan waar we langs kwamen. Zeker niet vergelijkbaar met Amsterdam bijvoorbeeld, en het geld niet waard. Vermaakt hebben we ons toch wel, gezellig is het altijd wel!
Na de rondvaart splitsten we ons op. Marjan gaf ons -dames- een rondleiding door de oude stad, terwijl de heren zich begaven naar een gezellige café. En dames zijn geen dames als er tussendoor niet ook heel even gewinkeld wordt natuurlijk. We kwamen langs een tassenwinkel met 70% korting, en die konden we niet zomaar passeren. Ik liep er naar buiten met een knalrode weekendtas, die ik wil gaan gebruiken als "werktas" als ik met het openbaar vervoer reis. Of het echt handig is weet ik nog niet, maar leuk is ie in elk geval wel. En voor het geld -hij kostte slechts €18- hoefde ik het niet te laten.
Met vermoeide pootjes en koude handen meldden we ons rond de klok van 5 weer bij de heren in het café. Een heleboel indrukken rijker, Groningen is echt een mooie stad! Gezamenlijk dronken we nog een glaasje wijn voordat we terug reden naar Assen. We hadden besloten om gewoon thuis te eten, ik had gezorgd voor het hoofdgerecht van chili-con-carne en broodje smul, Marjan had een heerlijk toetje gemaakt. Zo in huiselijke sfeer is er veel minder lawaai, en dat geeft veel meer ruimt om lekker te kletsen. Iedereen heeft gesmuld en gezellig was het ook. Uiteraard hebben we na het eten nog een klein beetje doorgezakt, maar laat werd het niet. We waren moe! Rond de klok van half 12 zochten we allemaal ons bed weer op.
De zondagochtend begon ontspannen zonder afspraken. Marjan en Thuul bezochten het Drentse Museum in Assen, terwijl de rest de tijd nam om de plooien weer te laten uitzakken. Al keuvelend in het zonnetje op het terras wachtten we op de terugkomst van beide dames, voordat we gezamenlijk naar Westerbork reden. Hier bezochten we het concentratiekamp en het museum. Van het kamp is niet zoveel meer over, de gebouwen zijn allemaal afgebroken, maar indrukwekkend blijft het altijd. Ik ben erg blij dat ik het gezien heb!
 |  |
|---|
 |  |
|---|
 |  |
|---|
Na een gezamenlijk kopje koffie in Westerbork scheidden onze wegen weer en ging ieder weer naar huis. Peter en ik sloten ons weekend af door een heerlijk maaltje sushi in Groningen, een restaurant waar Peter al eens eerder had gegeten toen hij voor zijn werk in de stad was en dat hij graag wilde delen met me. Een all-you-can-eat concept, maar ze serveren wel hamachi. Yummie! De bediening was niet super, maar het eten was heerlijk en de vis heel vers. We hebben gesmuld!
vrijdag 9 maart 2012
We kabbelen voort
Zo zeg, de tijd vliegt echt voorbij! Het is alweer maart, en de laatste blog dateert alweer van 3 weken geleden. Tijd voor een update dus!
De laatste weken waren eigenlijk best druk, ondanks de bezinningsperiode die ik had ingelast. De grootste veroorzaker daarvan was vooral mijn werk, om precies te zijn mijn eerste -en tot nu enige- opdracht die ik had gescoord als zelfstandige. Eind vorige week heb ik mijn bijdrage geleverd aan het rapport dat moest worden geschreven, en nu is het even afwachten of er nog een vervolg op komt. Het was eigenlijk best een leuke klus, hoewel een groot deel ervan ook heel eenvoudig werk was. Het verwerken van de resultaten van een enquête is niet al te moeilijk, maar het maken van een gedegen analyse vraag natuurlijk wel wat meer krakende hersens. Leuk om te doen! Het uitwerken van die analyse is een rapportage is ook leuk om te doen, ik schrijf nu eenmaal graag.
Verder heb ik vorige week ook mijn eerste coachingsgesprek gehad. Een paar weken geleden werd ik benaderd door een oud-collega die graag met mij in gesprek wilde, ik voelde me zo vereerd! Het is toch wel ontzettend leuk om te merken dat je echt iets te bieden hebt aan anderen, en dat daar ook om gevraagd wordt. Oké, het loopt toch niet storm, maar toch is mijn eer gestreeld! Het gesprek ging goed, ik ben heel tevreden. Het vervolggesprek is over 2 weken.
Die coach-afspraak was ook de reden dat ik mijn werkkamer eindelijk eens moest afmaken. De logeer-matrassen hebben we ingeruild voor een bean2bed. Amper een week na de bestelling werd die al geleverd. Een pracht-oplossing! Het is een grote zitzak die bestaat uit 2 losse matrassen. Opgevouwen kun je hem als een zitzak gebruiken, en als je die open ritst komen er 2 matrassen tevoorschijn. De matrassen bestaan uit traagschuimvlokken. Voor het transport waren die volledig ineen geperst om het volume te verkleinen, en dus hadden ze ruim een week nodig voordat ze in de juiste vorm waren. Met behulp van een instructievideo maakten we er een zitzak van, en dat gaat wonderwel heel vlot. Het ziet er echt prachtig uit! Deze zitzak is tevens een lekkere onderuitzak-stoel om tv te kijken. Anne Lotte heeft hem vorige week uitgeprobeerd en volgens haar slaapt het heerlijk!
Bij de Leenbakker heb ik 2 ontzettend leuke fauteuils gescoord in een lichte beige kleur, past perfect bij de kleuren in het behang. Het zijn kubus-stoeltjes op een draaivoet, echt ontzettend leuk. Ze zitten ook heerlijk, en ik had enorm mazzel met de prijs. Normaal werden ze verkocht bij Leenbakker voor € 189, maar ze waren afgeprijst voor € 125. Omdat ze echter uit het assortiment gingen, kon ik nog eens goed onderhandelen voor deze showroommodellen -met kleine vlekjes- en ik mocht ze uiteindelijk meenemen voor resp. € 75 en € 87,50. Dat is een goede deal, toch? Ik ben er in elk geval ontzettend blij mee. De kamer is nu echt helemaal af, en hij is prachtig geworden! Echt een multifuncionele kamer: een bureau om aan te werken, met een pc die ook geschikt is om te gamen voor Peter. Een tv met een lekkere zitzak om te gebruiken op momenten dat we niet allebei hetzelfde willen kijken (zoals bij de Europese kampioenschappen voetbal bijvoorbeeld), en ook heerlijk om bij te strijken. En 2 heerlijke fauteuiltjes voor de coachingsgesprekken. Al mijn managementboeken heb ik ook verhuisd naar boven, en de kamer is gezellig aangekleed met een schemerlampje en wat kaarsjes. Ik zal binnenkort eens foto's maken ervan.
Vorige week was Peter ziek, hij had een griep te pakken en die hakt er tegenwoordig goed in bij hem. We merkten het al in het weekend, toen hij opeens weer veel meer pijn had terwijl het een week eerder zo goed ging. We hadden 's zaterdags heerlijk gegourmet met Corry en Wijbe, wat was het gezellig! Maar op zondag stortte hij helemaal in. Thuisblijven dus, en goed luisteren naar het advies van de specialisten. Hij had koorts, en als die langer dan 2 dagen aanhoudt moet hij aan de antibiotica. Dat bleek uiteindelijk niet nodig, met veel rust en slaap ging het langzaam weer beter.
Deze week was voor mij de eerst week dat ik helemaal geen afspraken had. Niks, nada, noppes. Heerlijk! Dan kan de bezinning pas echt beginnen, hoewel met een lange to-do lijst komt daar ook niet zo veel van. Ik heb me vermaakt met allerlei administratieve klussen, zoals de belastingaangifte bijvoorbeeld. Daar kreeg ik bijna nog een appelflauwte van, toen bleek dat wij dit jaar bijna € 600 moeten betalen. Hoe kan dat nu? Maar het antwoord was al snel gevonden: die stomme betalingen van het UWV. Op 6 februari schreef ik er al over: ik heb vorig jaar een uitkering gekregen terwijl ik ook nog salaris had van mijn ex-werkgever. Die uitkering moet dus worden terugbetaald, dat is helemaal terecht. Die terugbetaling vind echter plaats in 2012. De inkomsten in 2011 worden dus gewoon meegeteld bij mijn aangifte. Het UWV heeft dus te weinig belasting ingehouden op mijn uitkering. Dat is op zich niet zo raar, want de uitkering is veel lager dan mijn salaris en daarmee val ik dus in een lager belastingtarief. Omdat ik echter ook nog een heel jaar salaris heb gehad, is dat lagere belastingtarief over de uitkering niet terecht. Belasting betaal je namelijk over je cumulatieve inkomen. Jemig zeg, die stomme uitkering heeft me echt bij de neus genomen. Ik heb hem niet alleen onterecht ontvangen, ik moet ook nog eens extra belasting afdragen erover, terwijl ik de uitkering dit jaar gewoon moet terugbetalen. Hoe was de slogan ook alweer: "Leuker kunnen we het niet maken, wel gemakkelijker" ??? Ammehoela...
Maar er is ook een klein lichtpuntje over die terugbetaling. Dat zit zo. Ik schreef eerder dat ik de uitkering bruto moet terugbetalen, en dat ik de belasting bij mijn aangifte weer moet terugvragen van de belastingdienst. Dat kan ik dus op z'n vroegst doen in 2013, bij de aangifte over 2012. Om toch nog wat "voordeel" te hebben bij het bedrag dat op de spaarrekening staat, besloot ik de uitkering in termijnen terug te betalen. Het kostte me een aantal telefoontjes voordat het geregeld was, maar uiteindelijk trof ik iemand aan de lijn die het voor me zou regelen. Omdat ik nog gewoon uitkering ontvang, zal het maandelijkse bedrag worden verrekend met mijn te ontvangen uitkering. Prima dus!
Een paar dagen na dat telefoontje kreeg ik de schriftelijke bevestiging daarvan, en daar stond in dat het bedrag met mijn bruto uitkering zou worden verrekend. Huh? Inhouding op mijn bruto uitkering betekent dat ik het bedrag uiteindelijk toch netto terugbetaal aan het UWV en dat ik niets meer hoef te verrekenen met de belastingdienst. En precies daarover was begin februari al dat telefonische gedoe geweest, het was volgens hen niet mogelijk om netto terug te betalen. Dat zou vast niet goed gaan zo. Omdat ik geen zin had in gedonder achteraf besloot ik dus maar even te bellen en het verhaal te verifiëren. "Ja mevrouw, dat klop wel hoor. En dit is toch veel voordeliger voor u?!". Ik vraag me werkelijk af of ze het zelf nog wel begrijpen daar.
Waar ik wel van baal is dat ik nu voor bijna € 600 de boot in ga door de naheffing van de belasting over de uitkering die ik in 2011 heb gehad. Een uitkering die ongevraagd is gestart, terwijl ik melding heb gemaakt van het feit dat ik nog salaris kreeg. Een uitkering die ik onterecht heb gekregen en dus -terecht- moet terugbetalen. Maar door de verschuiving van kalenderjaren betaal ik dus meer belasting dan ik later terugkrijg. Ik moet nog eens goed uitzoeken hoe ik dit nu moet regelen met de belastingdienst, maar voor mijn gevoel ben ik die € 600 gewoon kwijt. Mijn inkomen is in 2012 namelijk een heel stuk lager, en dus ook het belastingtarief dat ik betaal.
Verder heb ik deze week ook verder gewerkt aan het roadbook voor onze Turkije vakantie in mei. Van die vakantie zal ik een weblog bijhouden, en daarvoor heb ik een nieuw blog aangemaakt: http://jasmino-turkije.blogspot.com/. De link vind je ook in de sidebar. Ben je benieuwd naar onze voorbereidingen, lees dan daar even verder.
Zo, en nu staan we op het punt om een weekendje naar Assen te gaan. Daar hebben we met 3 bevriende stellen afgesproken om een weekendje gezellig te doen met elkaar. We slapen bij één van hen, en morgen en zondag gaan we gezellig samen op pad. Eigenlijk hadden we er nu al zullen zijn, maar Peter moest eerst nog even naar een cursus voor de voetbal. Hij traint namelijk de F-jes in de plaatselijke club en vanaf vanavond hebben ze een aantal weken cursus op vrijdagavond om daar iets meer vaardigheden in te leren. Nu is Peter volgens mij al een natuurtalent met kinderen, maar toch vind hij het leuk om nog iets bij te leren. Hij pakt het heel serieus aan, en hij heeft er ook enorm veel plezier in. Als hij zo thuis komt laden we snel de auto in, en dan gaan we op pad naar Assen. Morgen gaan we met z'n allen naar Groningen, en op zondag gaan we naar een museum en naar Westerbork. En tussendoor hebben we vooral plezier en lol, gezellig bijpraten en lekker eten en drinken. Heerlijk!
Fijn weekend voor iedereen en tot volgende week!
De laatste weken waren eigenlijk best druk, ondanks de bezinningsperiode die ik had ingelast. De grootste veroorzaker daarvan was vooral mijn werk, om precies te zijn mijn eerste -en tot nu enige- opdracht die ik had gescoord als zelfstandige. Eind vorige week heb ik mijn bijdrage geleverd aan het rapport dat moest worden geschreven, en nu is het even afwachten of er nog een vervolg op komt. Het was eigenlijk best een leuke klus, hoewel een groot deel ervan ook heel eenvoudig werk was. Het verwerken van de resultaten van een enquête is niet al te moeilijk, maar het maken van een gedegen analyse vraag natuurlijk wel wat meer krakende hersens. Leuk om te doen! Het uitwerken van die analyse is een rapportage is ook leuk om te doen, ik schrijf nu eenmaal graag.
Verder heb ik vorige week ook mijn eerste coachingsgesprek gehad. Een paar weken geleden werd ik benaderd door een oud-collega die graag met mij in gesprek wilde, ik voelde me zo vereerd! Het is toch wel ontzettend leuk om te merken dat je echt iets te bieden hebt aan anderen, en dat daar ook om gevraagd wordt. Oké, het loopt toch niet storm, maar toch is mijn eer gestreeld! Het gesprek ging goed, ik ben heel tevreden. Het vervolggesprek is over 2 weken.
Die coach-afspraak was ook de reden dat ik mijn werkkamer eindelijk eens moest afmaken. De logeer-matrassen hebben we ingeruild voor een bean2bed. Amper een week na de bestelling werd die al geleverd. Een pracht-oplossing! Het is een grote zitzak die bestaat uit 2 losse matrassen. Opgevouwen kun je hem als een zitzak gebruiken, en als je die open ritst komen er 2 matrassen tevoorschijn. De matrassen bestaan uit traagschuimvlokken. Voor het transport waren die volledig ineen geperst om het volume te verkleinen, en dus hadden ze ruim een week nodig voordat ze in de juiste vorm waren. Met behulp van een instructievideo maakten we er een zitzak van, en dat gaat wonderwel heel vlot. Het ziet er echt prachtig uit! Deze zitzak is tevens een lekkere onderuitzak-stoel om tv te kijken. Anne Lotte heeft hem vorige week uitgeprobeerd en volgens haar slaapt het heerlijk!
Bij de Leenbakker heb ik 2 ontzettend leuke fauteuils gescoord in een lichte beige kleur, past perfect bij de kleuren in het behang. Het zijn kubus-stoeltjes op een draaivoet, echt ontzettend leuk. Ze zitten ook heerlijk, en ik had enorm mazzel met de prijs. Normaal werden ze verkocht bij Leenbakker voor € 189, maar ze waren afgeprijst voor € 125. Omdat ze echter uit het assortiment gingen, kon ik nog eens goed onderhandelen voor deze showroommodellen -met kleine vlekjes- en ik mocht ze uiteindelijk meenemen voor resp. € 75 en € 87,50. Dat is een goede deal, toch? Ik ben er in elk geval ontzettend blij mee. De kamer is nu echt helemaal af, en hij is prachtig geworden! Echt een multifuncionele kamer: een bureau om aan te werken, met een pc die ook geschikt is om te gamen voor Peter. Een tv met een lekkere zitzak om te gebruiken op momenten dat we niet allebei hetzelfde willen kijken (zoals bij de Europese kampioenschappen voetbal bijvoorbeeld), en ook heerlijk om bij te strijken. En 2 heerlijke fauteuiltjes voor de coachingsgesprekken. Al mijn managementboeken heb ik ook verhuisd naar boven, en de kamer is gezellig aangekleed met een schemerlampje en wat kaarsjes. Ik zal binnenkort eens foto's maken ervan.
Vorige week was Peter ziek, hij had een griep te pakken en die hakt er tegenwoordig goed in bij hem. We merkten het al in het weekend, toen hij opeens weer veel meer pijn had terwijl het een week eerder zo goed ging. We hadden 's zaterdags heerlijk gegourmet met Corry en Wijbe, wat was het gezellig! Maar op zondag stortte hij helemaal in. Thuisblijven dus, en goed luisteren naar het advies van de specialisten. Hij had koorts, en als die langer dan 2 dagen aanhoudt moet hij aan de antibiotica. Dat bleek uiteindelijk niet nodig, met veel rust en slaap ging het langzaam weer beter.
Deze week was voor mij de eerst week dat ik helemaal geen afspraken had. Niks, nada, noppes. Heerlijk! Dan kan de bezinning pas echt beginnen, hoewel met een lange to-do lijst komt daar ook niet zo veel van. Ik heb me vermaakt met allerlei administratieve klussen, zoals de belastingaangifte bijvoorbeeld. Daar kreeg ik bijna nog een appelflauwte van, toen bleek dat wij dit jaar bijna € 600 moeten betalen. Hoe kan dat nu? Maar het antwoord was al snel gevonden: die stomme betalingen van het UWV. Op 6 februari schreef ik er al over: ik heb vorig jaar een uitkering gekregen terwijl ik ook nog salaris had van mijn ex-werkgever. Die uitkering moet dus worden terugbetaald, dat is helemaal terecht. Die terugbetaling vind echter plaats in 2012. De inkomsten in 2011 worden dus gewoon meegeteld bij mijn aangifte. Het UWV heeft dus te weinig belasting ingehouden op mijn uitkering. Dat is op zich niet zo raar, want de uitkering is veel lager dan mijn salaris en daarmee val ik dus in een lager belastingtarief. Omdat ik echter ook nog een heel jaar salaris heb gehad, is dat lagere belastingtarief over de uitkering niet terecht. Belasting betaal je namelijk over je cumulatieve inkomen. Jemig zeg, die stomme uitkering heeft me echt bij de neus genomen. Ik heb hem niet alleen onterecht ontvangen, ik moet ook nog eens extra belasting afdragen erover, terwijl ik de uitkering dit jaar gewoon moet terugbetalen. Hoe was de slogan ook alweer: "Leuker kunnen we het niet maken, wel gemakkelijker" ??? Ammehoela...
Maar er is ook een klein lichtpuntje over die terugbetaling. Dat zit zo. Ik schreef eerder dat ik de uitkering bruto moet terugbetalen, en dat ik de belasting bij mijn aangifte weer moet terugvragen van de belastingdienst. Dat kan ik dus op z'n vroegst doen in 2013, bij de aangifte over 2012. Om toch nog wat "voordeel" te hebben bij het bedrag dat op de spaarrekening staat, besloot ik de uitkering in termijnen terug te betalen. Het kostte me een aantal telefoontjes voordat het geregeld was, maar uiteindelijk trof ik iemand aan de lijn die het voor me zou regelen. Omdat ik nog gewoon uitkering ontvang, zal het maandelijkse bedrag worden verrekend met mijn te ontvangen uitkering. Prima dus!
Een paar dagen na dat telefoontje kreeg ik de schriftelijke bevestiging daarvan, en daar stond in dat het bedrag met mijn bruto uitkering zou worden verrekend. Huh? Inhouding op mijn bruto uitkering betekent dat ik het bedrag uiteindelijk toch netto terugbetaal aan het UWV en dat ik niets meer hoef te verrekenen met de belastingdienst. En precies daarover was begin februari al dat telefonische gedoe geweest, het was volgens hen niet mogelijk om netto terug te betalen. Dat zou vast niet goed gaan zo. Omdat ik geen zin had in gedonder achteraf besloot ik dus maar even te bellen en het verhaal te verifiëren. "Ja mevrouw, dat klop wel hoor. En dit is toch veel voordeliger voor u?!". Ik vraag me werkelijk af of ze het zelf nog wel begrijpen daar.
Waar ik wel van baal is dat ik nu voor bijna € 600 de boot in ga door de naheffing van de belasting over de uitkering die ik in 2011 heb gehad. Een uitkering die ongevraagd is gestart, terwijl ik melding heb gemaakt van het feit dat ik nog salaris kreeg. Een uitkering die ik onterecht heb gekregen en dus -terecht- moet terugbetalen. Maar door de verschuiving van kalenderjaren betaal ik dus meer belasting dan ik later terugkrijg. Ik moet nog eens goed uitzoeken hoe ik dit nu moet regelen met de belastingdienst, maar voor mijn gevoel ben ik die € 600 gewoon kwijt. Mijn inkomen is in 2012 namelijk een heel stuk lager, en dus ook het belastingtarief dat ik betaal.
Verder heb ik deze week ook verder gewerkt aan het roadbook voor onze Turkije vakantie in mei. Van die vakantie zal ik een weblog bijhouden, en daarvoor heb ik een nieuw blog aangemaakt: http://jasmino-turkije.blogspot.com/. De link vind je ook in de sidebar. Ben je benieuwd naar onze voorbereidingen, lees dan daar even verder.
Zo, en nu staan we op het punt om een weekendje naar Assen te gaan. Daar hebben we met 3 bevriende stellen afgesproken om een weekendje gezellig te doen met elkaar. We slapen bij één van hen, en morgen en zondag gaan we gezellig samen op pad. Eigenlijk hadden we er nu al zullen zijn, maar Peter moest eerst nog even naar een cursus voor de voetbal. Hij traint namelijk de F-jes in de plaatselijke club en vanaf vanavond hebben ze een aantal weken cursus op vrijdagavond om daar iets meer vaardigheden in te leren. Nu is Peter volgens mij al een natuurtalent met kinderen, maar toch vind hij het leuk om nog iets bij te leren. Hij pakt het heel serieus aan, en hij heeft er ook enorm veel plezier in. Als hij zo thuis komt laden we snel de auto in, en dan gaan we op pad naar Assen. Morgen gaan we met z'n allen naar Groningen, en op zondag gaan we naar een museum en naar Westerbork. En tussendoor hebben we vooral plezier en lol, gezellig bijpraten en lekker eten en drinken. Heerlijk!
Fijn weekend voor iedereen en tot volgende week!
Abonneren op:
Posts (Atom)