Leren en veranderen

Het eerste seminar van de opleiding Sturen van Veranderingen in Organisatie (SVO) bij het Sioo was interessant, heel intensief en soms ook enorm confronterend. Regelmatig werd ons een spiegel voorgehouden, de essentie was vaak treffend, zo was de feedback ook. Wat hebben we gedaan?

De eerste middag en avond hebben we vooral kennisgemaakt, veel gepraat met medestudenten in kleine groepjes en onderwijl gewerkt aan de opdracht te ontdekken wat voor veranderaar iedereen nu eigenlijk was. Dit resulteerde in een flap waarop je in 3 dimensies (functioneel, expressief en persoonlijk) moest weergeven wat je te bieden hebt, wat je wil leren en wat je motto is. Tot zover was het vooral nog gezellig en verkennend. We hebben een leuke groep, al is die wel behoorlijk groot met 20 deelnemers.

Donderdag was de dag van de grote confrontatie, de dag waarop ik het meest heb geleerd, in theorie maar ook over mezelf. Het ging over frames in denken, over eenzijdige en meerzijdige frames, over slordig redeneren. Een theorie van Argyris, een Amerikaanse wetenschapper, die ons een spiegel voorhoudt over hoe de kwaliteit van onze gesprekken (of beter gezegd de ontbrekende kwaliteit) invloed heeft op de ander en op onszelf en hoe we onszelf blokkeren in het leren daardoor. Het klinkt waarschijnlijk heel ingewikkeld, maar het is een bijzonder interessante theorie die voor mij op deze dag zijn kwaliteit heeft bewezen. Ik moet gesprekken zeker anders gaan aanpakken. En dat vergt oefening, veel oefening. In dit artikel kun je lezen en doen wat wij ook gedaan hebben op donderdag. Als je wil leren over jezelf, kan ik dit ten zeerste aanbevelen! Behalve het opnemen van de theorie hebben we ook "gedaan". We hebben geoefend. Eerst hoe het niet moest, later hoe het beter kan. Gaandeweg ontstond er verbetering. En het is geen verandering bij jezelf die je in 1 dag realiseert, het is een valkuil die je nog jaren moet leren vermijden, en soms trap je er toch nog in. Leren met vallen en opstaan, maar bewustwording is zeker al de eerste en vaak belangrijkste stap!

De belangrijkste eye-opener voor mij was de confrontatie net mijn eigen frames, mijn eigen mindset dat een grote invloed heeft op de gesprekken die ik voer en dus de uitkomsten daarvan. Ik heb me gerealiseerd dat ik door mijn "radar", waarmee ik een heleboel non-verbale communicatie waarneem, interpretaties maak die ik niet toets bij de gesprekspartner en daardoor kan ik verkeerde conclusies trekken. Een voorbeeld uit mijn eigen praktijk. In een gesprek met een collega over een serieus probleem gedraagt mijn collega zich nogal lacherig. Ik zie dat, en trek daaruit de conclusie dat hij mij minzaam behandelt en ik voel me beslist niet serieus genomen. Ik wordt boos! Mijn frame bestaat uit de aanname dat hij me minzaam behandelt en dat hij me niet serieus neemt. Maar misschien behandelde hij me helemaal niet minzaam, maar was hij gewoon zenuwachtig en nerveus? Als ik mijn waarneming had getoetst voordat ik mijn conclusie klaar had, was ik misschien niet boos geworden en had het gesprek een andere uitwerking gehad. Aangezien mijn radar overuren maakt, mijn handicap maakt dat ik hem heel hard nodig heb omdat ik veel verbale communicatie mis, heb ik dus nog heel wat valkuilen te vermijden. Een hele klus! Maar wel een belangrijke ontdekking.

Andere interessante artikelen over het onderwerp vind je hier en hier.

Ook hebben we stilgestaan bij de leerstijlen van kolb. We hebben de test gedaan en ik heb geleerd dat ik een overtuigend "doener" ben. Eerst doen, dan denken. Tja, wat moet ik ervan zeggen, het klopt meestal wel......En ik heb geleerd dat ik best wat vaker mag doen aan reflectie, mag stilstaan bij mijn eigen gedrag en het effect daarvan op anderen. En bijsturen aan de hand van de conclusie die ik hieruit trek. Tja..... confronterend was het zeker, maar dat zei ik al eerder.

De vrijdagochtend hebben we besteed aan de groepsdynamiek. We hebben met de hele groep een "gemene" oefening gedaan. De emoties liepen gelijk hoog op. Ook dat was een heel aparte ervaring. Later hebben we geleerd hoe je succesvol interventies kan doen in een groep, en welke stappen je daarvoor moet doorlopen. De meeste mensen slaan een aantal stappen over waardoor een interventie soms weinig zinvol is. Interessant en heel bruikbaar. We functioneren immers in vele groepen, vooral op het werk!

Overwinning!

Pfoe zeg, het was me het weekje wel. Druk, druk, druk.....

Vanaf woensdag was ik 3 dagen van de buitenwereld afgesloten vanwege de opleiding. Het eerste seminar was in een hotel ergens op de Veluwe, en de dagen waren lang. 's Ochtends starten om 9 uur en doorgaan tot 20.00 uur met een uur lunchpauze. Daarna nog een gezamenlijk diner en de dag was weer voorbij. Vandaag om 17.00 uur mocht ik weer op huis aan en daar was ik ook wel aan toe!

Nu had ik ook nog de pech dat ik enorm verkouden was, een beetje grieperig. Snotteren, niesen, hoofdpijn, dat voelt niet lekker, vooral niet als je zo intensief bezig bent. Even liggen is er niet bij. Maar toch is het een enorme overwinning, want het is alweer bijna over. En ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder alleen maar verkouden ben geweest, zonder een luchtweginfectie, een bijholte-onsteking of zelfs een longontsteking op te lopen. Nu was ik alleen verkouden, en het is vanzelf weer over gegaan. Voor het eerst in mijn herinnering heb ik geen antibiotica nodig. Weet je wat dat betekent? Dat mijn energiehuishouding goed op peil is! En dat is de grootste overwinning sinds lange tijd. Ik heb genoeg energie in mijn lijf om een verkoudheid te bevechten zonder gestrekt te gaan. En met mijn verleden van asmatische bronchitis en cara is dat een heel prestatie! Het is 1-0 !

De eerste seminar van de opleiding was enorm intensief, ik heb heel veel geleerd, vooral over mijzelf. Ik heb goede feedback gehad, ik heb waardevolle dingen opgestoken, maar ik ga er nog een hele kluif aan krijgen om dat te verwerken en er iets mee te doen. Het eerste seminar was heel reflectief, en dat is behoorlijk confronterend. Ik ga er nog een nachtje over slapen en dan zal ik er iets over vertellen!

Balen was het, dat ik Peter's verjaardag moest missen op woensdag. En het was nog wel zo'n mijlpaal. Peter is sinds woensdag 40! En ik zat in een hotel op de Veluwe. Bah! Ik heb dit weekend dus nog wel iets goed te maken! Maar eerst lekker slapen, en morgen gezond weer op! Welterusten!

"Tijdens de verbouwing gaat de verkoop gewoon door"

Deze week begint de opleiding waarvoor ik me heb ingeschreven: Sturen van Veranderingen in Organisaties, bij het Sioo. Het is een pittige opleiding op academisch niveau over verandermanagement volgens het concept Action Learning. Dit houdt in dat je tijdens de opleiding werkt aan een praktijkvraagstuk in je eigen organisatie op het gebied van verandermanagement. Met het Sioo sluit je een leercontract af waarin je leerdoelen worden beschreven en die doelstellingen worden opgevolgd met de leermanager.

Tijdens de opleiding wordt ook aandacht besteed aan intervisie, zodat je ook feedback krijgt van je mede-studenten die jou tijdens het leerproces natuurlijk goed leren kennen en je ontwikkelingen op de voet kunnen volgen. Maar zelf moet je ook feedback geven aan anderen. Je leert dus ook van elkaar. Ook wordt er theorie aangeboden, maar die bestudeer je vooral in je eigen tijd. In de komende 10 maanden heb ik maandelijks een seminar van 3 dagen in een hotel ergens op de Veluwe, en elk seminar behandelt een thema binnen het vakgebied van verandermanagement. De thema van het eerste seminar is "leren en veranderen".

En ik heb er zin in, heel veel zin zelfs! Eindelijk ook weer eens wat anders aan mijn hoofd. Ik vind het leuk om me te ontwikkelen en te ontplooien, ik leer graag. En dit vakgebied sluit goed aan bij mijn dagelijkse werk, maar ook bij mijn interesse. Ik heb me bewust ingeschreven voor de opleiding, omdat ik niet alleen wil bezig zijn met de kinderwens. Ik wil ervoor waken dat het geen obsessie gaat worden. We moeten er toch rekening mee houden dat onze wens niet in vervulling gaat, en dan wil ik niet tot de conclusie komen dat het leven stilgestaan heeft. "Tijdens de verbouwing gaat de verkoop dan ook gewoon door!".

Verder gaat het weer helemaal goed met me, het was even schrikken met die bloeding, maar de medicijnen hebben er korte metten mee gemaakt. Ik voel me weer goed, dus ik ga lekker genieten van deze laatste mooie zomerdag van het jaar!

Menstruatie (dus toch!)

Jonge, wat kan je je onzeker voelen door je lijf, zeg......

De bloeding heeft zich vandaag doorgezet, ik ben dus met zekerheid niet zwanger. het kleine beetje hoop dat ik nog had is vergaan. En nee, ik zit niet in zak en as, ik ben er niet van ondersteboven, rationeel had ik me daarop al voorbereid.

Maar ik had me niet voorbereid op zo'n hevige menstruatie. Ik vloeide vanochtend zo erg, dat ik me elk half uur moest verschonen. Toen ik vanochtend met mijn collega's was aangekomen op onze bestemming voor het feestje, moest ik even naar het toilet, en ik schrok me dood. Ik raakte er een beetje van in paniek, was even helemaal de kluts kwijt. Zou dit van de medicijnen komen? Maar daar hebben ze niets over gezegd... Voordat ik aan IVF begon, was mijn menstruatie amper zichtbaar, ik vloeide altijd heel weinig, en soms zelfs helemaal niet. Maar nu voelde ik me leeglopen.

Voor de zekerheid heb ik vanmiddag maar even de huisarts gebeld en ik moest toch maar even langskomen aan het einde van de middag. De assistente adviseerde me om te rusten, dus ik ben van het feest maar naar huis gegaan en gaan liggen. Volgens de dokter heeft dit te maken met de medicijnen die ik heb gebruikt. Door de hormonen wordt er veel meer baarmoederslijmvlies opgebouwd dan normaal, en dat moet er dus nu weer uit. Gewoon even rustig aan doen, met een paar dagen moet alles weer terug zijn bij normaal. Om de bloeding iets te stelpen heeft hij me medicijnen meegegeven, en die lijken inderdaad al iets te helpen. Jammer van het feest... maar gelukkig is het niets ernstigs.

Back to life - part 2 ... ... en verder

Jee wat gaat de tijd weer snel! Back to life, back to having fun..... Ik maak ruimschoots goed wat ik heb gemist. Het is weer lekker ouderwets druk, zowel privé als op het werk.

In de afgelopen week ben ik een dag naar Drenthe geweest om vrienden te helpen met de aankomende verhuizing (nou ja, in plaats daarvan hebben we voor Marjan een nieuwe bril uitgezocht!), we zijn een dagje naar Limburg geweest en hebben het daar heel gezellig gehad, ik ben een gezellige avond naar Ikea geweest met m'n nichtje, we hebben lekker uit gegeten bij het Hardrock café, we hebben Kim's vorderingen in haar nieuwe huisje een paar keer bewonderd, ik heb geshopt voor een kraamcadeautje (geslaagd voor een super stoer pakje!), ik ben een middag en een avond op stap geweest met mijn collega's en hebben gezellig Italiaans gekookt met z'n allen en morgen hebben we met onze vestiging het jaarlijkse uitstapje (iets met Middeleeuwen??). En dat allemaal in 1 week tijd...... Niet gek toch?

En buiten al deze leuke dingen heb ik ook nog gewoon gewerkt, een notitie geschreven voor de studie die ik volgende week ga starten, nog 2 boeken gelezen over IVF en het nodige leeswerk gedaan voor mijn opleiding..... Tja, ik zou mezelf haast afvragen waar ik de energie vandaan haal.

Wat betreft onze IVF/ICSI vorderingen is er weinig nieuws van het front. Vorige week donderdag hadden we de tweede afspraak bij Martine, de acupuncturiste. Peter was ook mee deze keer. Ik heb weer een "naalden" behandeling gehad, op heel andere plekken dan de vorige keer. Ook brandde ze Moxa erbij op een naald in de buik, en dat was een heel apart gevoel. Ik genoot van de warmte en ik kon er lekker bij relaxen. Tijdens mijn behandeling heeft ze Peter onderzocht. Hij gaat net als mij ook behandeld worden met naalden, althans dat gaat hij proberen (hij is er doodsbenauwd voor) en daarnaast ook met Chinese kruiden. Volgens haar moeten we allebei resultaat kunnen boeken, het is nog afwachten hoeveel. Ik ben benieuwd, ik voel me er nu nog heel goed bij. De acupunctuur geeft me in elk geval een heleboel energie.

Ik vraag me af of mijn menstruatie nu is doorgebroken sinds vandaag. Ik had gisteravond buikpijn en vanochtend wat afscheiding. Sinds vanmiddag heb ik een kleine bloeding, maar dat zou misschien ook een innestelingsbloeding kunnen zijn. Of houd ik mezelf voor de gek? Ik gebruik namelijk nog steeds progestan, en ik heb begrepen dat je niet menstrueert voordat je daarmee stopt. Ben ik misschien, heel misschien, toch een beetje zwanger? Het zal vast niet waar zijn, maar stiekum gluurt toch ergens de hoop.....

De laatste 2 boeken die ik heb gelezen over IVF waren erg goed! Ik heb ze verslonden, vooral ook omdat er veel ervaringsverhalen werden beschreven. Ik herken heel veel, maar niet alles. Iedereen beleeft het toch weer anders. In Vruchtbare dagen wordt een IVF arts in het ziekenhuis van Tilburg gevolgd tijdens zijn dagelijkse praktijk door de schrijfster, een jaar lang. De schrijfster volgt drie stellen in hun behandelcyclus. Het is geen medisch boek, het is vooral beschrijvend. Je leest het verhaal achter de stellen, en je krijgt een virtueel kijkje in de keuken. Makkelijk leesbaar, soms een beetje confronterend, maar veel is heel herkenbaar. Ik kan dit boek ook aanraden aan anderen die meer willen weten over IVF en aan familieleden en vrienden die willen begrijpen wat in mensen omgaat die ermee bezig zijn. In IVF-kinderen doen een twintigtal ouders van IVF kinderen hun verhaal. Wat betekent het om ouder te zijn van een IVF-kind? Hoe reageren familie en vrienden? Vertel je dat je kind een IVF-kind is, of juist niet? Ook dit boek is een aanrader! Ik vloog er in een sneltreinvaart doorheen, en ook aan mijn directe omgeving kan ik het boek aanraden.

Andalusië

Ik schreef er eerder al over deze week, over onze aankomende vakantie in Oktober. Het plan is om naar Andalusië te gaan en daar een rondreis te maken. Deze streek staat al langer op mijn verlanglijstje, ik verheug me er al op om weer mooie foto's te maken.

Het reisplan ligt nu bij de reisagente in Frankrijk, zij stuurt morgen een bevestiging over de hotels en morgen ga ik ook de vlucht vastleggen. We vliegen met Vueling, een Spaanse low-cost organisatie. Zij hebben een heel fijne website om vluchten te boeken, en ook heel goede prijzen. We betalen voor een retourtje met z'n tweetjes € 386 inclusief alle belastingen. Niet slecht toch? De vluchttijden zijn ook geweldig: we vertrekken om 08.50h in Amsterdam en komen dan al aan om 11.40h zodat we nog een hele dag kunnen besteden. Bij de terugreis vertrekken we al om 08.25h in Malaga en zijn dan weer rond 11:15h op Schiphol. Zo kunnen we thuis nog rustig uitpakken en de was wegwerken voordat we weer aan het werk gaan.

Volgens mij heb ik een leuke route gepland:


Klik op de route voor een beeldvullende afdruk

We vertrekken vanuit Malaga en reizen dan met de klok mee:
Dag 1: Malaga - Ronda, via de toeristische route door de Pueblos Blancos
Dag 2: Ronda - Pueblo de Santa Maria, via de toeristische route door de Pueblos Blancos
Dag 3: Cadiz
Dag 4: Pueblo de Santa Maria - El Rocio - Matalascanas, Nacional Parque de Donana
Dag 5: Matalascanas - Aracena, bezoek van grotten
Dag 6: Aracena - Sevilla
Dag 7: Sevilla
Dag 8: Sevilla - Cordoba, via toeristische route
Dag 9: Cordoba
Dag 10: Cordoba - Granada
Dag 11: Granada
Dag 12: Granada
Dag 13: Granada - Malaga, toeristische route door de Sierra Nevada en langs de kust
Dag 14: terugreis Malaga - Amsterdam

Het wordt dus een afwisseling van steden en dorpen, mooie autoroutes en natuur. En nu maar hopen dat het mooi weer is!

Betrapt!

Rationeel weet ik dat de kans op succes in deze cyclus enorm klein is, deze halfslachtige cyclus die begon als een IVF/ICSI en eindigde op geplande gemeenschap. De natuurlijk manier met een beetje hulp, dat is het geworden. Ik schreef al eerder dat ik er dan ook niet op reken dat er een wondertje uit komt. Ja, ja..... Rationeel en gevoel zijn toch 2 heel verschillende dingen.

Ik heb mezelf betrapt! Vanochtend, voor de spiegel....... Ziet mijn lichaam er anders uit? Voelen mijn borsten al gespannen aan? Is mijn smaak veranderd? Ben ik misselijk? Ik ben er wel degelijk mee bezig, dus. Ik zou zo graag zwanger zijn. Nee, gevoel en ratio zitten niet altijd op één lijn. Wat een klein beetje hoop kan doen.

Betrapt!

Back to life - part 1

Back to life! Ik had het al aangekondigd gisteren. Vandaag voelde ik me weer helemaal mens. Ik proefde niet meer constant mijn maaginhoud achter in mijn keel, kon me weer vrijuit bewegen zonder het risico te lopen te moeten overgeven en ik was niet meer misselijk. Back to life - part 1 begint hier!

Na vanochtend eerst lekker te hebben uitgeslapen en een beetje in huis te hebben gerommeld, zijn we vanmiddag eropuit gegaan voor een wandeling in Amsterdam. Ik had op internet een leuke route gevonden over de Eilanden en langs het IJ en dat past mooi in ons plan om Amsterdam eens beter te verkennen. Zo gezegd, zo gedaan! Om 1 uur gingen we de deur uit, en om half 2 parkeerden we de auto in de Haarlemmerstraat, in de Jordaan, recht voor restaurant Stout. Met een lege maag ga je immers niet op pad, er moest dus eerst geluncht worden. En restaurant Stout leek ons een leuke gelegenheid daarvoor, want hier was vanmiddag ons nichtje Kim aan het werk.

Helaas waren de gerechten niet een plekje in onze top 100 waard, maar we hadden ons doel in elk geval bereikt: een volle maag. We hebben nog lekker even gekletst met Kim maar om half 3 gingen we dan echt op pad. We parkeerden de auto in Zeeburg, daar kun je op zondag namelijk gratis parkeren, en daar startten we onze route. Een heel ander stukje Amsterdam hebben we vandaag gezien, met voornamelijk moderne architectuur, en veel water natuurlijk. Het was niet te koud, behoorlijk bewolkt, en aan het einde van de middag brak de zon nog lekker door. Goed wandelweer dus!

Klik hier voor de wandelroute. Even voor de duidelijkheid: wij hebben de korte route gelopen en zelfs daar hebben we op het laatst nog mee gesjoemeld.





Het was een mooie route, sommige stukjes mooier dan andere, maar wel erg leuk om te zien. Vooral omdat we vaak met de auto langs veel van deze gebouwen en gebieden rijden, maar dan nooit de tijd hebben om er uitgebreid naar te kijken. De Oostelijke Handelskade is momenteel een populaire plek, en er wordt veel nieuwgebouwd, de architectuur spreekt mij enorm aan. Ook mijn werkgever, Ymere, heeft er veel mooie gebouwen neergezet, en ik voel me wel trots als ik die kan laten zien aan Peter. Gek hè?


Hier kun je alle foto's bekijken van vandaag.

Eenmaal weer thuis rond half 7 voelden we onze spieren toch weer heel goed. We doen dit eigenlijk veel te weinig! We hadden allebei geen zin om nog te koken, en hebben daarom een patatje gehaald bij de snackbar in het dorp. En dat ging er goed in na een stevige wandeling. Eigenlijk hadden we nog plannen om vanavond naar de bioscoop te gaan, maar dat hebben we uitgesteld naar een andere avond. In plaats daarvan hebben we een nieuwe aflevering van Boston Legal gekeken, een tv serie die ik vorige week heb gekocht op DVD en die ons helemaal in de ban heeft.

Tijdens de lunch en de wandeling zijn we het ook eens geworden over de aankomende vakantie: het wordt Andalusië. Ik heb een mooie rondreis uitgestippeld van 14 dagen. We starten in Malaga en reizen dan met de klok mee via Ronda, Cadíz, Parque Nacional de Doñana, Sevilla, Cordoba en Granada weer terug naar Malaga. Ik zal binnenkort het routeplaatje en het schema laten zien op de blog. Mochten jullie nog tips en adviezen hebben, dan houd ik me aanbevolen!

De balans opmaken ........ en op vakantie?

Na vandaag kan ik de balans opmaken, deze eerste officiële cyclus van vruchtbaarheidsbehandeling in het AMC is dan voorbij. Iets dat oorspronkelijk bedoeld was als een ICSI poging, maar dat uiteindelijk niet heeft mogen zijn. Het heeft helaas niet mogen resulteren in voldoende eitjes, maar wie weet..... er is een heel klein kansje dat we toch nog op eigen kracht zwanger zijn geworden.

Rationeel weet ik heel goed dat die kans heel klein is, maar gevoelsmatig ben ik er toch mee bezig. Dat heb ik vanacht wel gemerkt. Ik heb namelijk gedroomd over eitjes en zaadjes, en de weg die zij moesten afleggen in mijn lichaam. Ik zag een onwerkelijk soort van maanlandschap visueel aan me voorbijtrekken in mijn dromen, en in dat landschap was een strijd gaande. Heel veel zaadjes hadden de reis niet overleefd maar een klein aanal wel, en die waren naarstig op zoek naar de snelste methode om bij dat eitje te komen. En dat lukte niet echt, er waren namelijk allerlei vijanden actief die het extra moeilijk maakten, vijanden zoals je die tegenkomt in de film Man in Black. Ik zag zelfs nog even Will Smith voorbij komen. Nou ja zeg..... fantasie en werkelijkheid door elkaar heen? In het boek van Zita West heb ik een paar dagen eerder gelezen dat het goed is om te visualiseren. Stel je dat eitje en de zaadjes voor en visualiseer in je hoofd het bevruchtingsproces. De Chinezen geloven namelijk dat je daarmee positieve energie brengt naar die plaats in het lichaam waar het nodig is. Ik vraag me af of mijn droom aan dat visualisatieproces voldoet, vast niet....

Vanavond hebben we nog één geplande date in deze cyclus, en dan is het definitief over. Bij een ICSI poging zit je na de terugplaatsing in de wachtweken, zo heet dat. Je moet 2 weken wachten totdat je mag testen of je zwanger bent. En eigenlijk voelt dat voor mij nu ook wel zo. Rationeel reken ik er niet op dat ik zwanger wordt, maar gevoelsmatig hoop ik het wel heel erg. Vandaar waarschijnlijk dat visualiseren in mijn dromen? Over 2 weken zullen we het weten, of eerder wanneer de menstruatie doorbreekt. Met uitzondering van de tabletjes progestan neem ik geen medicijnen meer. Niet meer spuiten, niet meer bloedprikken en geen echo's meer. En geen bijwerkingen meer! Althans, voorlopig dan, tot we met de volgende poging beginnen.

Een herstelproces is bezig. Herstellen van de hormonen, terug naar mijn normale doen. Ik zag er de laatste weken uit als een junkie, met een buik die bont en blauw was van al dat prikken en een armholte die eruit zag als een maanlandschap, lek geprikt door al het bloedprikken. Maar de blauwe plekken en het maanlandschap zullen verdwijnen en ik zal weer normaal uitzien. Ik zal me weer normaal voelen. Het laatste restje bijwerkingen vloeit mijn lichaam uit. Back to life!

En daarmee komt er weer ruimte voor andere dingen! Dit weekend doe ik het nog rustig aan, maar vanaf volgende week ga ik weer over tot de orde van de dag. Ik ga shoppen met mijn lieve nichtje voor haar nieuwe woning in Amsterdam, ik ga vrijdag heel lieve vrienden in Assen helpen met de aankomende verhuizing. Het weekend daarna krijgen we visite van een collega die tips komt halen over Florida, en van mijn schoonouders die samen met Peter's oudste zus een dagje op bezoek komen voor Peter's verjaardag. Het laatste weekend van september houden we vrij om met z'n tweetjes gezellig de 40e verjaardag van Peter te vieren, en het eerste weekend van oktober reizen we samen af naar Assen om onze lieve vrienden weer te helpen met de verhuizing die dan al snel voor de deur staat. En vanaf het tweede weekend van oktober hebben we vakantie tot het laatste weekend van oktober, een dikke 2 weken. En oh ja, de laatste werkdagen in september begin ik ook nog met een nieuwe opleiding. En tussendoor gaan we natuurlijk wel gewoon door met de acupunctuur, zodat we over 3 maanden weer helemaal klaar zijn voor een nieuwe ICSI poging.

Maar nu eerst even over de vakantie. In de periode dat we vrij zijn van het werk willen we graag even ons kikkerlandje ontvluchten, een warmer en zonniger plekje opzoeken. Even lekker met z'n tweetjes eropuit, lekker eten, wandelen, mooie steden bekijken, kortom lekker genieten. En dat moet natuurlijk geregeld worden. Nu wil het zo zijn dat we nog cadeaubonnen hebben ter waarde van maar liefst € 1.000 die Peter aan het begin van het jaar heeft gekregen van zijn werkgever. En die bonnen willen we graag inwisselen tegen een reis, juist ja, de aankomende vakantie. Nu gaat dat niet zomaar, want die bonnen kunnen namelijk alleen worden ingewisseld in Frankrijk. Ja, je leest het goed, in Frankrijk...... De moederorganisatie van het bedrijf waar Peter werkt zetelt namlijk in Parijs, en daar komen dus die bonnen vandaag. Heel handig, maar niet heus....... want we spreken en schrijven allebei geen woord Frans.

Nu staan er op die cadeaubonnen een heleboel logo's, en één ervan is van TCH Voyages. Nu wist ik nog ergens heel ver weg in mijn geheugen dat het franse woord "voyage" zicht vertaalt als "reizen". Ah...... en met behulp van internet vond ik de website van de betreffende organisatie met een verwijzing naar een e-mail adres en een telefoonnummer dat je moest gebruiken als je de cadeaubonnen wilde gebruiken. Tot zover was ik dus gekomen met behulp van een digitaal woordenboek. Maar wat nu? Mailen en bellen naar een organisatie in het Frans? Dat gaat me niet lukken. Maar bij een reisorganisatie zal toch vast iemand werken die engels spreekt? Zelfs in Frankrijk? De reisbranche is zo internationaal, daar is de voertaal toch engels? Dus ik heb een e-mail geschreven in het engels in de hoop dat ik daar een reactie op zou krijgen. Niet dus..... Ook een tweede keer bood geen soelaas. Wat nu?

Aan de lunchtafel op het werk bracht ik mijn probleem een keer ter spraken, en een collega bood aan me te helpen een e-mail te vertalen in het Frans. Ik heb dus een e-mail geschreven waarin ik uitlegde wat er aan de hand was, wat ik wilde, en verteld dat ik geen frans spreek en iemand zoek binnen de organisatie die engels spreekt. Mijn collega heeft die vertaald en vorige week vrijdagavond heb ik hem gelijk verstuurd. En tot mijn verbazing had ik op zaterdag al een antwoord terug waarop mij werd beloofd dat ene Patricia contact met mij zou opnemen. Dat was dus de juiste methode. Patrica probeerde me dinsdag te bereiken, maar toen zat ik de hele dag in besprekingen op het werk. Maar ze hield vol en op woensdag hadden we eindelijk contact. Hè hè.... eindelijk....



Een heleboek mogelijkheden stelde ze voor. Zo kon ik een compleet pakket boeken van een touroperator, maar dan moest ik wel vliegen vanaf een luchthaven in Frankrijk. Niet zo handig. Maar ik kon ook losse vliegtickets boeken, losse hotelovernachtingen en eventueel een auto, en op die manier mijn eigen pakket samenstellen. Dat moesten we hebben! Want alleen dan is het mogelijk te vertrekken vanaf een luchthaven in Nederland. Schiphol ligt praktisch om de hoek, dus wat is gemakkelijker dan dat? Bestemmingen genoeg dacht ik zo. Ik kreeg van haar een e-mail met een aantal websites waarop ik kon zoeken naar geschikte vluchten en hotelovernachtingen en waar ik de prijzen van huurauto's kon opzoeken. En daarmee ging ik aan de slag. Ik had een lijstje gemaakt van bestemmingen die voor ons in aanmerking komen en ik ging op zoek naar goedkope tickets. Dat was niet gemakkelijk, de prijzen liggen erg hoog, waarschijnlijk doordat de herfstvakantie precies in onze vakantieperiode valt. Maar met goed zoeken heb ik toch een tweetal alternatieven gevonden: Istanbul en Andalusië. Mijn voorkeur gaat uit naar Andalusië, omdat we dan een rondreis kunnen maken met de auto. Istanbul is ook wel erg leuk, maar voor 10 dagen? Een rondreis loont zich hier niet, omdat de afstanden te groot zijn en dat zou veel reistijd vergen.

Nu moeten we nog een besluit nemen wat het gaat worden, en of we dit überhaupt gaan doen. Want we zijn er nu wel achter dat een vakantie op deze manier een stuk duurder is dan een pakketreis. En ondanks de cadeaubonnen kost het nog altijd een heleboel geld, en we willen ook nog zoveel andere dingen. In huis willen we nog graag een aantal dingen aanpakken. Zo wordt in het najaar het dak en het lood op de bijbouw vervangen, en tevens een aantal regenpijpen. Maar we willen ook nog een nieuwe trap bijvoorbeeld, en we willen een aantal ruiten vervangen. De tuin willen we nog helemaal onder handen nemen. Je moet nu eenmaal keuzes maken, en dat vergt nog wat nadenken. Maar hoe dan ook, we gaan de cadeaubonnen niet ongebruikt weggooien, dus een weekendje shoppen in Parijs is ook nog altijd een mogelijkheid, al heeft dat niet mijn voorkeur. We zullen zien wat het gaat worden!

Als een vaatdoek... en over boeken

Ja, zo voel ik me vandaag.... als een vaatdoek. Het is de eerste dag dat ik ziek thuisblijf van mijn werk. Ik breng meer tijd door op de wc dan goed voor me is, ik ben zo enorm misselijk. Daarnaast heb ik last van diarree en verstopping tegelijk. Vreemd? Ja, inderdaad, maar het is dus mogelijk heb ik gemerkt. En dan die harde buik, en de buikkrampen..... Nou ja, we moeten er even doorheen. Het zal vast van de pregnyl zijn. Ik voelde het gisteren al aankomen, maar vandaag is het dus helemaal prijs. Ik heb vanochtend een lekker bad genomen, en dat doet wel goed. Even ontspannen, lekker warm, bijna heet water. Ik kwam er helemaal rozig uit, heerlijk.

In bad heb ik het boek De Eisprong uitgelezen, een boek van Judith Uyterlinde. Een ervaringsverhaal van een vrouw voor wie kinderen krijgen ook geen vanzelfsprekendheid bleek en die besloot haar verhaal op te tekenen en te delen. Ik had het boek een paar weken geleden besteld nadat ik het op een site over IVF/ICSI was tegengekomen. Ik lees nu eenmaal graag over alles dat me bezighoudt, en dat deze materie me bezighoudt is niet zo gek natuurlijk.

Een aantal dingen in het verhaal van Judith waren heel herkenbaar. Het verdriet en de onzekerheid bijvoorbeeld, maar veel andere zaken beleef ik toch heel anders. Het boek van Judith beschrijft eigenlijk een rouwproces, met al het gevoel dat daarmee gepaard gaat, en zover ben ik natuurlijk nog lang niet. Ik ben nog niet in de rouw, ik heb nog steeds geloof en hoop in een kindje. Ik heb de wens nog niet naast me neergelegd, ik heb er nog geen afscheid van genomen.

Ook beschreef zij een emotie in het boek dat voor mij helemaal niet herkenbaar is. Judith had namelijk veel moeite met andere zwangere vrouwen in haar omgeving, en met pas geboren baby's. Het drukte haar steeds met de neus op de feiten en dat veroorzaakte veel verdriet. En gelukkig heb ik daarvan helemaal geen last. Ik ben nog steeds dol op baby's, ik kan er helemaal verliefd op worden. Heerlijk om zo'n hummeltje vast te houden! Natuurlijk gaat er dan van alles door me heen, maar dat zijn voornamlijk gevoelens van hoop. Hoop, dat ik het zelf ook eens mag meemaken zo'n lief hummeltje op de wereld te zetten. Maar ik voel geen jaloezie, het vergroot ook niet mijn verdriet. De realiteit is zoals die is, die kun je niet veranderen. En al die babietjes die geboren worden bij andere moeders kunnen toch ook niets veranderen aan mijn probleem? En hun moeders en vaders toch ook niet? Ik heb er niet meer recht op dan een ander, er zal wel een goede reden voor zijn dat de dingen zijn zoals ze zijn.

Ook zwangere vrouwen en jonge moeders vormen voor mij geen gevaar. Ik kan de zwangerschapskwaaltjes en de roze-wolk-verhalen prima aanhoren. Het geluk van een ander heeft geen invloed op mijn eigen geluk of ongeluk, toch? Ik kan het best begrijpen. Het is wel fijn als de jonge ouders en zwangere vrouwen af en toe van de roze wolk afstappen en met beide voeten op aarde terug belanden, en ook interesse hebben in mijn situatie. Gewoon interesse is voldoende. Het helpt me als ik ook mijn verhaal mag vertellen.

Dat niet iedereen daarvoor open staat doet wel soms pijn. Sommige mensen kunnen ook heel kwetsend zijn. Een goede vriend van Peter vroeg vorig jaar of hij niet eens moest langskomen om het voor te doen? Nou, die was gelijk geen goede vriend meer vanaf dat moment. Ik hoef hem niet meer te zien! Zo lomp kan iemand ook zijn. Maar het is ook niet fijn als het wordt doodgezwegen. Sommige familieleden weten van onze situatie, al heel lang, maar vragen nooit hoe het gaat. Tonen geen enkele interesse, leven niet mee. Dat doet ook pijn! Maar gelukkig hebben we goede vrienden en familieleden die wel meeleven, en die wel interesse tonen. Ook de reacties van bloglezers steken mij een hart onder de riem. En ook mijn collega's zijn heel sociaal en geven me veel ruimte om dit te mogen beleven op mijn eigen manier. Ze steunen me waar ze kunnen, dat is geweldig! Het is voor mij belangrijk om mijn gevoelens te kunnen delen, ik heb mijn hart op de tong liggen. Gedeelde smart is halve smart, en gedeelde vreugde is dubbele vreugde, toch?

Ik ben er dan ook heel open in, ik vertel eerlijk hoe het zit als mensen ernaar vragen. Als iemand me vraagt of ik geen kinderen wil of wil weten waarom ik ze nog niet heb, draai ik er niet omheen. Het is toch geen taboe? Dat is het voor mij in elk geval niet.

Ik schreef al dat ik me graag verdiep in zaken die me bezighouden, en het boek van Judith Uyterlinde is dan ook niet het enige boek over deze materie dat ik heb gelezen. Toen ik in 2005 hoorde dat ik PCOS had en verminderd vruchtbaar ben, heb ik ook gelijk de bibliotheek afgestruind naar boeken die mij meer zouden kunnen vertellen erover. Ik las toen onder andere Wij willen een kind van Nikki Bradford en Zorgeloos zwanger worden van Helen Caton.

Zelf schafte ik al snel het boek Een onvervulde kinderwens, omgaan met vruchtbaarheidsproblemen aan, van Odile van Eck. In dit boek wordt in het eerste deel het omgaan met de vruchtbaarheidsproblemen beschreven. Hier heb ik vooral veel aan gehad bij het bepalen van mijn grenzen, en hoe ik hiermee om wilde gaan. Dit boek was er in 2005 de oorzaak van dat ik na de eerste behandeling gelijk een pauze inlaste omdat ik wilde nadenken. Door dit boek leerde ik dat ik zelf moest kiezen hoe ver ik wilde gaan. Het is belangrijk om erbij stil te staan, om je bewust te zijn van je eigen grenzen. En dat kost tijd. Het tweede deel van het boek gaat over het (onzichtbare) rouwproces dat met ongewenste kinderloosheid gepaard gaat. Je krijgt handvatten aangereikt die je helpen het rouwproces zorgvuldig in te gaan en niet te blijven hangen in de negativiteit en in het verdriet. Je kunt vorm geven aan je eigen verwerkingsproces.

Toen we vorig jaar in het AMC in de medische molen terecht kwamen en geconfronteerd werden met de verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen, kocht ik het boek Baby's gevraagd van Paul Enzlin. In dit boek worden alle verschillende mogelijkheden en beperkingen van vruchtbaarheidsbehandelingen beschreven en het heeft me wegwijs gemaakt in de verschillende vruchtbaarheidsproblemen die er zijn en met welke technieken ze kunnen worden behandeld. Het is een technisch verhaal, maar het is heel toegankelijk geschreven en het heeft me geholpen te begrijpen wat de verschillen zijn van de verschillende technieken en wanneer ze worden toegepast. Heel handig ook om af en toe in terug te bladeren.

Het laatste boek dat ik aanschafte vorige week is een boek van Zita West, Vruchtbaarheid en zwanger worden. Dit boek werd aanbevolen op de website van Gilles Stoop, een bekende acupuncturist die zich bezighoudt met de begeleiding van stellen die met IVF of ICSI bezig zijn. Het is een handboek dat je inzicht geeft in de invloed van je levensstijl op de kans om zwanger te raken. Wat kan je er zelf aan doen om de kansen te vergroten? Welke voeding is aan te raden, en welke juist niet? Wat is de invloed van stress? Hoe kan acupunctuur een bijdrage leveren? Ook beschrijft het de impact van IVF en ICSI op je lichaam, en worden er tips gegeven hoe je er het beste mee kan omgaan. Het is een heel duidelijk boek, met mooie en duidelijke illustraties en veel tips en informatie. Beslist een must-have voor al diegenen die graag zwanger willen worden en waarbij dat niet vanzelf gaat.

Maar buiten de boeken vind je ook heel veel informatie op andere plekken. Zo is Freya een patiëntenvereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen. Op de website vind je veel informatie, maar er is ook veel mogelijkheid voor contact met lotgenoten. Ik neem bijvoorbeeld deel aan een e-mail groep voor ICSI waarin je informatie kan uitwisselen met lotgenoten, je kan er vragen stellen en je verdriet delen. Heel fijn dat dit mogelijk is!

Een andere heel fijne organisatie is de Stichting Stil Verlangen . Ook hier vind je veel informatie, en is er mogelijkheid om contact te hebben met lotgenoten via een forum, je kunt er dagboeken lezen en de laatste nieuwtjes worden er bijgehouden.

Ik kom regelmatig op bovenstaande sites, het is nu eenmaal een onderwerp dat ons leven danig op zijn kop zet. Fijn om informatie te kunnen vinden, ik ben nu eenmaal iemand die alles graag begrijpt en graag leest over hoe anderen omgaan met vergelijkbare problemen. Dat helpt mij om overeind te blijven en mijn eigen wens in vervulling te zien gaan, althans dat hoop ik dan.

Van ICSI naar zelf-inseminatie

Gisteren was dus weer de nieuwe peildatum: een follikelmeting bij het CVV. We waren weer mooi op tijd in het ziekenhuis, en al heel snel aan de beurt. Gelukkig hoef je nooit lang te wachten, dat is wel heel fijn.

De bloeduitslag van het weekend en ook deze meting heeft uitgewezen dat in het blaasje in elk geval dus een eitje zit. En het eitje was gegroeid. In het weekend was het blaasje nog 13mm, gisteren was hij alweer 16mm. Er zit dus wel degelijk schot in. De arts wilde de situatie bespreken in het team en zou me 's middags terugbellen met een plan van aanpak. De verwachting dat het toch op ICSI zou uitdraaien was echter heel klein.

Ze belde me ´s middags stipt om 14.00h en het team had besloten om deze poging niet tot een ICSI te laten worden. De kans dat het eitje succesvol kan worden verkregen bij de punctie is heel klein, het is er immers maar 1. En de slagingskans wordt daarmee zo klein, dat het eigenlijk zonde is om er een ICSI aan te wijden. Het advies is nu om de poging in elk geval niet zonder resultaat voorbij te laten gaan, en er zelf mee aan de slag te gaan. Precies geplande gemeenschap wordt het dus nu. Tja.....de prognose is daarmee nog steeds minimaal, maar elke kans is er toch een, hoe klein ook.

Vanochtend om 7.00h heb ik de pregnyl ingespoten. Dat was nog een hele klus. In het ziekenhuis zijn ze vergeten mij de instructies te geven, maar gelukkig is er internet. Ik vond een goede instructies compleet met foto's. Voor de zekerheid heb ik Peter toch maar even wakker gemaakt om me te helpen, want ik werd helemaal zenuwachtig van de procedure. Het medicijn zit namelijk in glazen ampullen die moeten worden gemengd en ik zag al allerlei rampscenario's aan mij voorbij trekken. Ik zou vast de ampullen uit mijn handen laten vallen, kreeg ik de spuit wel goed gevuld? Natuurlijk kreeg ik de ampullen niet open, dus daarbij was Peter al handig. Daarna moest ik met een dikke naald de vloeistof ophalen in de injectienaald, en daarna weer leegspuiten bij de poeder. De vloeistof mengde zich vanzelf. Het ritueel herhaalde zich nog eens omdat ik 2 ampullen poeder moest mengen. Daarna moest de naald worden vervangen door een kleine naald, de lucht moest eruit worden getikt en toen op dezelfde manier als alle andere spuiten worden geïnjecteerd. Pfff......

Door de pregnyl wordt de eisprong opgewekt en die volgt normaal gesproken precies 40 uur later. Morgenavond om 23.00h hebben we dus een date! En om de kans zo groot mogelijk te laten zijn, op zaterdag ook weer. En dan is het afwachten of en wanneer de menstruatie doorbreekt. Als ik ga menstrueren start ik weer met de pil om de volgende ICSI poging voor te bereiden. Mocht er toch een wondertje gebeuren, dan mag ik na 2 weken een zwangerschapstest doen. En oh ja, vanaf zaterdag moet ik ook de progestan gaan gebruiken. Die zorgt ervoor dat de omstandigheden in de baarmoeder zo optimaal mogelijk worden en blijven, zodat de innesteling van een bevrucht eitje kan plaatsvinden.

Dat plannen van de gemeenschap was nog een lachwekkende situatie. We mochten zelf de tijden kiezen, mits ik maar vandaag de pregnyl zou spuiten. Dat wordt dus tellen, 40 uur moet er de eerste keer precies tussen zitten. Hoe komt ons dat het beste uit? 40 uur is 1 dag van 24 uur en dan nog 16 uur tellen. Maar 23 uur plus 17 uur is ook 40 volgens Peter. Huh??? Het duurde even voordat we eruit waren, en we kregen er de slappe lach door. Werd het toch nog huilen....... Gelukkig kunnen we het nog relativeren.

Het nieuws kwam niet zo hard aan, ik had er al rekening mee gehouden. Ik kan de 3 ICSI pogingen die ik krijg vergoed van de ziektekostenverzekering beter gebruiken voor een meer succesvolle cyclus. Ik hoop dat een volgende poging meer eitjes gaat opleveren, en ik reken erop dat de acupunctuur me daarbij gaat helpen. Gisteren heb ik de chinese kruiden ontvangen, het recept daarvan is samengesteld door de acupuncturiste en afgestemd op mijn `gebreken`. Ik ben er gisteren gelijk mee begonnen. 2 afgestreken maatlepeltjes moet ik oplossen in een beetje heet water en opdrinken, en dat moet ik 3 keer per dag doen. En gatver, dat smaakt erg vies.... Maar ja, het is voor een goed doel, dus ik moet er maar aan wennen.

Vandaag viel het wel extra tegen, want door de pregnyl ben ik de hele dag enorm misselijk. Alles dat ik eet en drink zit heel hoog, en moet erg opletten om niet te hoeven overgeven. Zo'n vies drankje helpt dan niet echt.... Maar tot nu toe gaat het nog goed.

Afwachten dus maar, hoewel ik niet reken op een positief resulaat. Op 4 oktober hebben we het volgende gesprek met de IVF arts, dan wordt een nieuw plan van aanpak besproken voor een volgende poging. In de tussentijd wordt ons resultaat (of beter gezegd het uitblijven daarvan) nog uitgebreid besproken op de IVF-afdeling in het ziekenhuis. Ik heb bewust gekozen voor een gesprek met onze favoriete arts, dat maakt het overleg toch een stuk gemakkelijker. Als het AMC wil meewerken, gaan we natuurlijk een nieuwe poging doen, maar op advies van de acupuncturiste wachten we daar nog zeker 3 maanden mee, om de acupunctuur en de kruiden de kans te geven zoveel mogelijk resultaat te boeken. Op 13 september heb ik met haar een nieuwe afspraak, en dan gaat Peter in elk geval mee.

(Woon)shoppen en afwachten

Ik had de hoop al opgegeven, ik had verwacht dat deze poging vandaag zou worden gestaakt, maar toch moet ik nog even 2 dagen afwachten en verder gaan met stimuleren. De bloedwaarde was donderdag heel licht gestegen, hoewel het nog steeds heel weinig was, en de arts wil even zien hoe het zich verder ontwikkelt.

Vanochtend had ik dus een follikelmeting, na inmiddels 14 dagen stimuleren. Het blaasje dat donderdag zichtbaar was zat er nog altijd, en was inmiddels 13mm. Uit de bloedwaarde blijkt niet meteen dat er ook een eicel inzit, maar wie weet... Dinsdag weten we weer meer.

De arts zei wel heel eerlijk dat de kans dat er een ICSI uit gaat komen minder dan 1% is, bijna nihil dus, maar om de kans niet helemaal verloren te laten gaan kunnen we in elk geval een inseminatie overwegen. De kans dat die succesvol is, is ook heel klein, omdat het zaad niet van goede kwaliteit is. Maar elke kans is er toch één, hoe klein ook!

Na de echo moesten we natuurlijk ook weer even bij de verpleegster langs, om een afspraak te maken en om bloed te prikken. Deze keer had Juliette dienst, en zij is toch zo'n lieverd! Ze vroeg ons hoe het ging, en de tranen zaten hoog bij mij. Hoewel ik rationeel wel alles op een rijtje heb, en ook na de acupunctuur weer nieuwe hoop en vertrouwen heb gekregen, ben ik met mijn gevoel nog niet zover. Nu ben ik toch wel al snel emotioneel, volgens mij ook door de hormonen, maar het is wel fijn om te merken dat ze in het ziekenhuis ook meeleven.

Gisteren had ik ook al zo'n emotioneel moment, op de woonboulevard in Cruquius. We zaten net even bij La Place iets te drinken, toen er een enorme karavaan van vrachtwagens langskwam, versierd met balonnen, en allemaal flink toeterend. Vraag me niet waarom, maar ik moest enorm veel moeite doen om niet in tranen uit te barsten.

Donderdagavond was ik met Peter in Almere, het was koopavond. Bij Gerry Weber, mijn favoriete kledingwinkel, heb ik nog een leuk grijs colbertje gescoord voor mijn zakelijke garderobe. Dat staat vast mooi bij mijn nieuwe zwarte spijkerrok. Ik heb er ook heel hippe grijze pumps bij, die ik al een tijdje geleden heb gekocht, dat maakt de outfit helemaal compleet. Ook zijn we nog even bij Expo gaan kijken naar een schilderij, en waarempel, we hebben eindelijk een leuk schilderij gevonden voor de keuken. In de goede kleuren, passend bij de rest van de accessoires, en het onderwerp past precies in een keuken, kijk maar:





En met het schilderij was ik weer helemaal in de mood voor "woonshoppen". We moeten in ons huis nog altijd een aantal accessoires vinden, en dat gaat maar moeizaam. Een nieuw rondje langs een aantal woonwinkels levert misschien weer iets op! Vandaar dat we gisteren een dagje naar Haarlemmermeer zijn geweest, onze oude woonplaats. Eerst even langs de woonboulevard in Cruquius, daar liggen een aantal leuke winkels zoals Kamer en Suite, en Trendhopper, maar ook een paar leuke woon-boetiekjes. Helaas scoorden we niets, hoewel we een paar leuke ideeën hebben opgedaan.

Daarna zijn we nog even het centrum van Hoofddorp in geweest, daar liggen een paar schoenenwinkels die stretchlaarzen verkopen. Helaas pas ik met mijn dikke kuiten niet in de gewone lederen laarzen met een rits, maar stretchlaarzen wil altijd prima lukken. Omdat die altijd afzakken na een paar keer dragen, laat ik door de kleermaker een elastiekje maken in de bovenrand, en dan draag ik ze nog lang met veel plezier. Een paar laarzen uit het vorige seizoen moesten ook van elastiek worden voorzien, en ik vond nog een paar nieuwe zwarte laarzen die ik ook maar meteen naar de kleermaker bracht. Een paar bruine laarzen zijn in bestelling in de juiste maat, dus dan ben ik wat laarzen betreft klaar voor het komende seizoen. Helemaal geslaagd dus!

We eindigden de middag met een bezoekje aan onze vertrouwde Appie Heijn in Hoofddorp, een geweldige supermarkt. Het is een zogenaamde `proefwinkel` en alle nieuwe dingen die Appie landelijk wil invoeren of in het assortiment wil brengen, worden hier uitgeprobeerd. Ook is er altijd een kok aan het werk, en kun je er geweldige nieuwe recepten proeven en meenemen. Het was een gezellig dagje!