Valentijn in de auto op zolder

Mijn oma zei vroeger altijd "Wat jij in je kop hebt, heb je niet in je kont".... En dat is heel waar! Maandag na het weekend hing ik aan de telefoon met de specialist in België. Ik had haar gegevens gekregen van maar liefs twee collega's die erg over haar te spreken zijn, Dokter Valkenburg heet ze, een Nederlandse arts met een praktijk in België. De afspraak is gepland op Valentijnsdag, dat is dus al over 2½ week. Spannend!

En valentijnsdag nodigt ook uit tot romantiek, nietwaar? Daarom heb ik vandaag een lang weekend België geboekt, aansluitend aan de afspraak met Dr. Valkenburg. We rijden door naar Torhout, waar we 3 nachten verblijven in Hotel d'Aertrycke . Het hotel is gevestigd in het koetshuis van Kasteel d'Aertrycke en het ligt een kwartiertje buiten Brugge en twintig minuten van de kust.



Het zal best nog koud zijn in februari, maar daar hebben we lak aan. Een dagje Brugge, een lekkere (frisse) strandwandeling, een wandeling door de tuin, een romantisch dineetje of gewoon lekker vertoeven op de luxe kamer en genieten van elkaar. Op zondag misschien via Sluis en Roosendaal, voor een bezoekje aan de outlet Rosada, weer terug naar Muiden. Heerlijk, even ertussenuit!

Behalve het boeken van dit weekend en het maken de afspraak in België ben ik heel druk geweest met van alles en nog wat deze week, maar vooral met mijn werk. Verder ben ik nog naar Marja geweest, de maatschappelijk werkster van het CVV. Wat ben ik blij met haar! Ze weet alle ins en outs van alle vruchtbaarheidsbehandelingen en van alle andere opties, zowel technisch als emotioneel. En wat is het fantastisch om daar met haar over te praten. Ze begrijpt me zo goed, ze weet precies waar ik doorheen ga. Ze voedt me met informatie en inzichten, en laat me dingen zien van een andere zijde. We bespraken deze week natuurlijk de embryodonatie, en de second opinion in België. En verrassend genoeg spraken we ook nog over eiceldonatie. Hoewel ik eigenlijk heb besloten dat ik dat niet wil, begin ik daar nu van terug te komen. Ze heeft me gewezen op andere manieren om een donor te zoeken, anders dan in je eigen naaste omgeving, en ze heeft me een ander perspectief laten ervaren: het perspectief van een kind. Dacht ik daarmee klaar te zijn, begint het denkproces weer overnieuw...

Verder heb ik ook veel op internet gestruind naar informatie over adoptie. Marja vertelde me dat we voor een regulier adoptieproces waarschijnlijk te laat zijn. De maximale leeftijd om te kunnen adopteren in Nederland is namelijk 46. Peter is al 40, en de wachttijden lopen zo enorm op tegenwoordig, dat de kans groot is dat we dat helemaal niet halen. En over de zelfdoe procedure is nog zo weinig bekend, en volgens Marja betekent het veel geregel, je hebt er bijna een werkweek voor nodig om dat voor elkaar te krijgen. Hmmmm..... dat klinkt niet als een uitnodiging. Ik heb me aangemeld bij e-mail lijsten over adoptie en over de zelfdoeproceduren, en ik ben lid geworden van een vereniging van zelf-doeners. En die informatie stemt me niet gelijk positief. Momenteel wordt er vooral vanuit Amerika veel geadopteerd met de zelfdoe procedure, maar Busch heeft in het najaar van 2007 het Haags adoptieverdrag ondertekend, en dat maakt de zelfdoe procedure een stuk ingewikkelder. Waar ik trouwens ook erg ontstemd over was, beledigd eigenlijk, is over al die regeltjes waaraan je moet voldoen. Je MOET zoveel jaar gehuwd zijn, je MOET een BMI hebben van onder de 30, je MOET gezond zijn...... en wat me helemaal boos maakte was dat je in China niet eens een gezond kindje mag adopteren als je zelf een handicap hebt. En daar hoort slechthorend zijn ook bij. Ik mag uit China alleen een doof of een slechthorend kindje adopteren, voor een ander kindje kom ik niet eens in aanmerking. Vooropgesteld dat mijn BMI dan onder de 30 is....... Nou zeg, ik werd er behoorlijk boos van. Hou die kinderen dan maar als het zo moet! Maar ja, daar heb je ook alleen jezelf mee.

Ik voel dat de weegschaal steeds meer doorslaat naar embryodonatie en eiceldonatie, en dat we adoptie toch maar laten zitten. Maar voordat het zover is, gaan we nog een informatiebijeenkomst bijwonen van de adoptiestichting. Toevallig kregen we daarvoor gisteren een uitnodiging in de bus. Omdat de media tegenwoordig zoveel negatieve berichten over adoptie verspreidt, en de situatie in een rap tempo aan het veranderen is, in alle adoptielanden, heeft dat bureau deze -niet verplichte- bijeenkomsten georganiseerd. Hier kunnen we dan de eerste vragen stellen. Zijn we inderdaad te laat? Is het inderdaad zo moeilijk? Wat betekent het precies? De bijeenkomsten zijn gratis, en ik ben erg blij met deze mogelijkheid. Ik heb een voorkeur uitgesproken voor een bijeenkomst in april of in mei, dus daarna weten we meer. Tot die tijd gaan we eerst maar eens naar België!

En hopelijk worden we nu nog even snel rijk. Ik ben vandaag begonnen aan een reeks van advertenties op marktplaats. Na eerdere successen bij de verhuizingen, hebben we dit weekend de zolder maar eens helemaal uitgemest en alle overbodige spullen gefotografeerd (wat idioot veel werk was!) en opgemeten, en geteld (servies). En nu maar afwachten wat het oplevert. Veel hoop ik!

En oh ja, we hebben ook nog een proefrit gemaakt in een Honda Civic Hybride. Bij leaseplan loopt namelijk de actie om je huidige leaseauto in te ruilen voor deze, zonder extra kosten. En dat scheelt nogal wat! De hybride auto heeft namelijk maar 14% bijtelling in plaats van 25%, dat scheelt een slordige € 250 per maand, netto. Dat is een boel, nietwaar? Maar het besluit is nog niet genomen. Peter zegt nee, en ik weet het nog niet. Veel geld! Maar die auto.......mwah..... niet echt geweldig. Een heel stuk langzamer, veel minder bagageruimte, geen luxe navigatie, geen xenon verlichting, geen parkeersensoren... Zul je net zien, ruilen we de auto in en dan worden we toch zwanger. Past de kinderwagen niet eens in de kofferbak! Of misschien moeten we het daarom juist wel doen... wie weet?