Vandaag was de eerste echo na zeven dagen stimuleren met hormonen. Stiknerveus ging ik er samen met Peter naartoe, zou er iets te zien zijn? Bij de uitgangsecho lagen er 2 eitjes klaar volgens de arts, zouden die gegroeid zijn, en was er inmiddels al meer zichtbaar?
Helaas, het mag niet zo zijn. Er was maar één eitje in mijn rechter eierstok zichtbaar. Laura was onze arts vandaag en ze heeft veel moeite gedaan om alles zichtbaar te maken, bij de eerste echo was de linker eierstok weer niet zichtbaar. Ik moest daarom mijn blaas even leegmaken en daarna weer terug voor een tweede echo, gelukkig hoefden we niet lang te wachten. Ze haalde Dr. Feelgood nog erbij, maar de uitslag bleef hetzelfde. Het was er maar één. Het tweede eitje dat vorige keer werd gezien bleek vandaag een bloedvat te zijn, en er was dus niets bijgekomen. Mijn linker eierstok is volledig inactief.
De echo was pijnlijk en duurde lang, erg lang. Gelukkig was de arts erg meelevend en heel lief, ze nam de tijd voor ons en bleek over behoorlijk wat inlevingsvermogen te beschikken. Dat is toch wel fijn. Ze waarschuwde ons dat er waarschijnlijk weer geen punctie kan worden gedaan en dat de diagnose die in oktober werd gesteld waarschijnlijk toch de juiste blijkt: de eitjes zijn zo goed als op. En ze vond het rot voor ons, het speet haar dat ze geen beter nieuws kon geven. We kunnen erop rekenen dat het CVV ons de boodschap gaat geven dat geen verdere behandelingen worden gedaan na deze cyclus. Maar voordat het zover is, gaat Laura onze situatie vanmiddag in het team bespreken. We krijgen een telefoontje met de verdere procedure. Wordt het weer getimede samenleving? Of toch IUI? En moet ik nog terug voor een volgende echo? Ik hoor het wel, voor nu ben ik vooral verdrietig. Rationeel had ik er zelf niet op gerekend, maar ratio en gevoel zitten weer niet op één lijn. Tijdens de procedure ontwikkelde ik toch heel veel hoop, alles was immers anders dan de vorige keer. De teleurstelling komt weer hard aan.
Als we deze cyclus (technisch) hebben afgerond, moeten we ons dus gaan beraden op de toekomst. Voor mij is het duidelijk: ik wil in elk geval een second opinion in België. En als het aan mij ligt, wordt die afspraak volgende week al gemaakt. Teleurgesteld en verdrietig, maar ik leg me er nog niet bij neer.
En nu? Nu stap ik in de auto en rijd naar de Veluwe. Ik had er vanochtend eigenlijk al om half 10 moeten zijn, voor het vierde seminar van de opleiding. Ik had al aangekondigd dat ik later zou zijn vanwege het ziekenhuis, en ik ben na het ziekenhuis toch maar eerst even naar huis gekomen om het verdriet en de teleurstelling te parkeren. Mijn weblog biedt dan toch uitkomst, ik kan het even van me afschrijven. Maar ik ga wel! Even iets anders aan mijn hoofd, ik zie wel hoe het gaat de komende dagen. Naar huis komen kan altijd nog, toch?
11 opmerkingen:
Och jee, dit is erg om te lezen. Wat een tegenslag. Big hugs!
Ach, meid, wat een domper weer! Ik kan me zo voorstellen, dat de hoop toch weer terug was en dan dit. Kan er met dat ene eitje niets geprobeerd? Dat is er toch? Heel veel sterkte en {{{{{{{hugs}}}}}}}} van hier!!
Balen, balen, balen. Nu weer verwerken. Sterkte meid!!
Ach Jacqie wat weer een domper en een hard gelag. Ik had zo gehoopt op een wat positievere uitslag voor jullie. Ik begrijp hoe verdrietig je nu weer bent en dat moet allemaal weer verwerkt worden. Ik wil er graag voor je zijn en als je wilt dat ik naar je toe kom, laat het me weten. Veel liefs en sterkte van mij.
Shit shit shit shit. Het is je zo gegund meid.
Ben overigens blij dat dokter L. je zo goed heeft geholpen, al was het met waarschijnlijk slechte prognoses. Ga inderdaad voor die second opinion bij de hardcore ivf-ers in Gent of Brussel, niet mee te lang mee wachten hoor.
Ik spreek je snel!
Wat een tegenslag weer Jacqueline .. ik gun het je zo enorm! Is er niet iets wat gedaan kan worden met dat ene eitje?
Het leven is soms niet eerlijk.
Veel moed, Jacqueline! Ja, dat dubbel gevoel : je wist het eigenlijk wel maar je had weer hoop gekregen... Ik begrijp dat je een tweede mening wil en misschien opnieuw wil proberen, maar laat je niet opnieuw meeslepen... Je geraakt er steeds weer door uit evenwicht... Soms is het beter je met de stroom te laten meedrijven.
Ik wens je veel sterkte toe!
Groetjes,
Jeetje... BAH BAH BAH!!! Wat een tegenvaller... denk je 2 eitjes te hebben, wat al weinig is bij stimulatie, maar dat is tot daar aan toe... Blijk je er maar 1 te hebben... Ik kan me je verdriet en teleurstelling zo goed voorstellen!
Ik hoop dat zich nog eitjes gaan ontwikkelen ook al weet je zelf ook wel dat die kans bijna nihiel is...
Ik hoop dat je snel in Belgie terecht kunt voor een second opinion en dat ze daar over een wonderdokter beschikken die jullie wens kan laten doen uitkomen!!!
liefs Muisje
Er valt zo weinig toe te voegen aan alles wat al gezegd is. Ik wil je alleen laten weten dat ik veel aan jullie denk en jullie graag veel moed in wil praten, sterkte wil wensen en alles wat maar enigszins kan helpen.
Liefs,
Monique
Ook ik sluit me aan bij mijn voorgangers. Ook van mij heel veel sterkte gewenst!
He bah, wat een tegenvaller. Twee klonk zo hoopvol! Lieve Jacqueline, veel sterkte, geef de moed niet op, ik voel dat er een dag komt dat jij zo'n kleintje in je armen houdt. En wat mag die dan blij zijn met een moeder als jij!
Een reactie posten