Van ICSI naar zelf-inseminatie

Gisteren was dus weer de nieuwe peildatum: een follikelmeting bij het CVV. We waren weer mooi op tijd in het ziekenhuis, en al heel snel aan de beurt. Gelukkig hoef je nooit lang te wachten, dat is wel heel fijn.

De bloeduitslag van het weekend en ook deze meting heeft uitgewezen dat in het blaasje in elk geval dus een eitje zit. En het eitje was gegroeid. In het weekend was het blaasje nog 13mm, gisteren was hij alweer 16mm. Er zit dus wel degelijk schot in. De arts wilde de situatie bespreken in het team en zou me 's middags terugbellen met een plan van aanpak. De verwachting dat het toch op ICSI zou uitdraaien was echter heel klein.

Ze belde me ´s middags stipt om 14.00h en het team had besloten om deze poging niet tot een ICSI te laten worden. De kans dat het eitje succesvol kan worden verkregen bij de punctie is heel klein, het is er immers maar 1. En de slagingskans wordt daarmee zo klein, dat het eigenlijk zonde is om er een ICSI aan te wijden. Het advies is nu om de poging in elk geval niet zonder resultaat voorbij te laten gaan, en er zelf mee aan de slag te gaan. Precies geplande gemeenschap wordt het dus nu. Tja.....de prognose is daarmee nog steeds minimaal, maar elke kans is er toch een, hoe klein ook.

Vanochtend om 7.00h heb ik de pregnyl ingespoten. Dat was nog een hele klus. In het ziekenhuis zijn ze vergeten mij de instructies te geven, maar gelukkig is er internet. Ik vond een goede instructies compleet met foto's. Voor de zekerheid heb ik Peter toch maar even wakker gemaakt om me te helpen, want ik werd helemaal zenuwachtig van de procedure. Het medicijn zit namelijk in glazen ampullen die moeten worden gemengd en ik zag al allerlei rampscenario's aan mij voorbij trekken. Ik zou vast de ampullen uit mijn handen laten vallen, kreeg ik de spuit wel goed gevuld? Natuurlijk kreeg ik de ampullen niet open, dus daarbij was Peter al handig. Daarna moest ik met een dikke naald de vloeistof ophalen in de injectienaald, en daarna weer leegspuiten bij de poeder. De vloeistof mengde zich vanzelf. Het ritueel herhaalde zich nog eens omdat ik 2 ampullen poeder moest mengen. Daarna moest de naald worden vervangen door een kleine naald, de lucht moest eruit worden getikt en toen op dezelfde manier als alle andere spuiten worden geïnjecteerd. Pfff......

Door de pregnyl wordt de eisprong opgewekt en die volgt normaal gesproken precies 40 uur later. Morgenavond om 23.00h hebben we dus een date! En om de kans zo groot mogelijk te laten zijn, op zaterdag ook weer. En dan is het afwachten of en wanneer de menstruatie doorbreekt. Als ik ga menstrueren start ik weer met de pil om de volgende ICSI poging voor te bereiden. Mocht er toch een wondertje gebeuren, dan mag ik na 2 weken een zwangerschapstest doen. En oh ja, vanaf zaterdag moet ik ook de progestan gaan gebruiken. Die zorgt ervoor dat de omstandigheden in de baarmoeder zo optimaal mogelijk worden en blijven, zodat de innesteling van een bevrucht eitje kan plaatsvinden.

Dat plannen van de gemeenschap was nog een lachwekkende situatie. We mochten zelf de tijden kiezen, mits ik maar vandaag de pregnyl zou spuiten. Dat wordt dus tellen, 40 uur moet er de eerste keer precies tussen zitten. Hoe komt ons dat het beste uit? 40 uur is 1 dag van 24 uur en dan nog 16 uur tellen. Maar 23 uur plus 17 uur is ook 40 volgens Peter. Huh??? Het duurde even voordat we eruit waren, en we kregen er de slappe lach door. Werd het toch nog huilen....... Gelukkig kunnen we het nog relativeren.

Het nieuws kwam niet zo hard aan, ik had er al rekening mee gehouden. Ik kan de 3 ICSI pogingen die ik krijg vergoed van de ziektekostenverzekering beter gebruiken voor een meer succesvolle cyclus. Ik hoop dat een volgende poging meer eitjes gaat opleveren, en ik reken erop dat de acupunctuur me daarbij gaat helpen. Gisteren heb ik de chinese kruiden ontvangen, het recept daarvan is samengesteld door de acupuncturiste en afgestemd op mijn `gebreken`. Ik ben er gisteren gelijk mee begonnen. 2 afgestreken maatlepeltjes moet ik oplossen in een beetje heet water en opdrinken, en dat moet ik 3 keer per dag doen. En gatver, dat smaakt erg vies.... Maar ja, het is voor een goed doel, dus ik moet er maar aan wennen.

Vandaag viel het wel extra tegen, want door de pregnyl ben ik de hele dag enorm misselijk. Alles dat ik eet en drink zit heel hoog, en moet erg opletten om niet te hoeven overgeven. Zo'n vies drankje helpt dan niet echt.... Maar tot nu toe gaat het nog goed.

Afwachten dus maar, hoewel ik niet reken op een positief resulaat. Op 4 oktober hebben we het volgende gesprek met de IVF arts, dan wordt een nieuw plan van aanpak besproken voor een volgende poging. In de tussentijd wordt ons resultaat (of beter gezegd het uitblijven daarvan) nog uitgebreid besproken op de IVF-afdeling in het ziekenhuis. Ik heb bewust gekozen voor een gesprek met onze favoriete arts, dat maakt het overleg toch een stuk gemakkelijker. Als het AMC wil meewerken, gaan we natuurlijk een nieuwe poging doen, maar op advies van de acupuncturiste wachten we daar nog zeker 3 maanden mee, om de acupunctuur en de kruiden de kans te geven zoveel mogelijk resultaat te boeken. Op 13 september heb ik met haar een nieuwe afspraak, en dan gaat Peter in elk geval mee.