Jaar van de algehele revisie

Wat een beetje aandacht voor jezelf al niet teweeg kan brengen........

Het schrijven van de zelfanalyse aan het begin van het loopbaantraject heeft op mij een heel therapeutisch effect gehad. Door de aanpak en de vragen waarmee je aan de slag gaat, doorzie je patronen bij jezelf en je herkent een rode draad. Eén van die rode draden was dat ik eigenlijk best wat liever voor mezelf mag zijn. Ik ben veeleisend en vind niet gauw iets goed genoeg bij mezelf, heb behoorlijk wat zelfkritiek en vroeg me regelmatig af of ik er eigenlijk wel mocht zijn.

Natuurlijk mag ik er zijn, en ik ben niet afhankelijk van anderen om daarvoor bevestiging te krijgen. Die moet ik bij mezelf zoeken! Een groot inzicht, maar wel één die behoorlijk wat radertjes in beweging heeft gezet.

Een van die radertjes gaat over mijn gewicht. Al jaren kamp ik met een behoorlijk overgewicht en ik word er ook niet jonger op. Dit jaar ben ik 40 geworden. Oké, het is nog niet oud, maar toch kun je niet meer voorbij aan het feit dat het getal langzaam omhoog klimt. In mijn familie komt diabetes type 2 veel voor, en ik was als de dood dat daar ook mee te maken zou krijgen. Verder heeft overgewicht een ondermijnend effect op mijn zelfvertrouwen, en het werkt ook niet bevorderend voor de energie. En energie is mijn grootste probleem, mijn energiehuishouding moet goed gemanaged worden! Ik gebruik nu eenmaal veel meer energie door mijn slechtere gezondheid en door mijn slechthorendheid, daar kan ik niet veel aan veranderen.

Een aantal jaren geleden had ik me al eens gewaagd aan afvallen, maar met heel weinig succes. Zelfs met heel intensief sporten onder begeleiding, dagelijkse beweging en een gezond eetpatroon viel ik in 3 maanden tijd slechts 1 kg af. Niet echt motiverend! Ik had me dan ook voorgenomen om dat niet meer te proberen! Waar het aan lag? Daar had ik toen nog geen flauw idee van, maar inmiddels weet ik de oorzaak. Die hangt samen met mijn hormoonhuishouding, die is namelijk helemaal van de wap. Dat weet ik inmiddels, omdat we ook al heel wat jaren hebben besteed aan het zwanger worden.

Ten tijde van mijn eerste afvalpoging waren we aan het begin van het proberen-zwanger-te-worden-traject en ik bleek toen PCOS te hebben. Mijn lichaam produceerde een enorme hoeveelheid eitjes, maar die kwamen niet voldoende tot rijping en nestelden zich in de wand van de eileider. En met de diagnose PCOS is het algemeen bekend dat afvallen bijna onmogelijk is, vanwege die hormoonhuishouding. Bij die diagnose is het echter niet gebleven, want uiteindelijk zijn de ICSI pogingen niet geslaagd doordat ik geen eitjes meer heb. Je zou kunnen spreken van een vervroegde overgang, hoewel de doktoren daar nog geen overeenstemming over hebben. Er zijn blijkbaar verschillende definities voor de overgang. Wat wel duidelijk is, is dat mijn hormoonhuishouding niet goed functioneert. Hoe ik zo versneld ben getransformeerd van PCOS naar de vervroegde overgang is ook niet helemaal duidelijk, maar ik ben wel het gewend om in de medische wereld voor de nodige vraagtekens te zorgen. Hoe dan ook, aan de symptomen kan ik niet voorbij. Niet alleen was ik tijdens elke IVF poging nog meer aangekomen, na de IVF werd mijn cyclus ondraaglijk. Ik ben dus onder behandeling nu om die cyclus enigszins onder controle te houden, al is dat behoorlijk lastig, en daarnaast proberen we ook de vervroegde overgang te vertragen. Daarvoor gebruik ik nu medicijnen en met die medicijnen functioneert mijn lichaam weer iets beter, waardoor afvallen opeens wel tot de mogelijkheden behoort.

Door de zelfanalyse vond ik de knop die ik moest omdraaien bij mezelf: ik ging het niet proberen, ik ging het gewoon doen! Ik wilde niet afvallen omdat ik streng was voor mezelf, nee ik wilde liever zijn voor mezelf. En dat blijkt een goede motivatie kan ik vertellen! Door de medicijnen werd het lichamelijk ook mogelijk gemaakt. Half maart ben ik gestart met mijn nieuwe levensstijl, en inmiddels ben ik zo'n 15 kg lichter. En dat voelt fantastisch! Ik hoef niet meer te winkelen in de grote-maten-winkels, maar kan op veel meer plekken terecht. Voor ik aan de afvalpoging begon had ik maat 48/50, nu zit ik op maat 44. Groot verschil dus! Vorige week heb ik een groot deel van mijn wintergarderobe naar de kleermaker gebracht om ze te laten innemen, en natuurlijk heb ik ook wat nieuwe dingetjes gekocht. Het kost een rib uit mijn lijf, maar zelfs daar kan ik niet chagrijnig van worden!

Een ander project dat ik heb opgepakt is mijn haar. Mijn haar zorgde ook nogal voor wat hoofdbrekens, en ondermijnde mijn zelfvertrouwen enorm. Niet alleen kostte het me enorm veel tijd en moeite om er -naar mijn maatstaven- enigszins goed uit te zien, het probleem werd fysiek ook steeds groter. Zelfs mijn kapper vond het tijd worden om het probleem bij de kop te vatten. Wat er aan de hand is? Diffuse alopecia is de diagnose. En die diagnose heb ik al heel wat jaren geleden laten vaststellen, al wist ik de naam pas sinds dit voorjaar. Het hangt ook weer allemaal samen met mijn hormoonhuishouding die zo van de wap is. Ik heb namelijk mannelijke haarzakjes, en van mannelijke haren is bekend dat ze meer dan gemiddeld uitvallen. Alleen is dat voor vrouwen op mijn leeftijd helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik werd dus langzaam steeds kaler boven op mijn hoofd, de spoeling werd steeds dunner. Met goede kapsels en veel tijd en energie kun je nog wel een en ander maskeren, maar het roept ook veel stress op. Niet alleen kost het veel moeite, het zakt ook heel snel in elkaar bij een beetje regen bijvoorbeeld, of bij hevige wind. En daarvan hebben genoeg in ons kikkerlandje.

Een oplossing: een gedeeltelijk haarwerk. Mijn kapster verraste me vorig jaar met een simpele oplossing: een heel klein haarwerkje dat je plakt op de scheiding van je eigen haar, verkrijgbaar in verschillende kleuren. Die schafte ik aan, en het verschil was enorm. Toch zaten er ook heel wat nadelen aan: je kunt niet fatsoenlijk douchen, omdat de plakstrip niet nat mag worden. Bovendien was het een heel kostbare oplossing, niet alleen in aanschaf maar ook door de plakstrippen die je 3 keer per week moest vervangen en een vermogen kosten. Na een half jaar ben ik daarom op zoek gegaan naar een professionele oplossing. Ik had inmiddels geproefd aan een verbetering, en wilde niet meer terug naar de oude situatie.

Ik oriënteerde me op verschillende mogelijkheden en leveranciers en kwam uit op een gedeeltelijk haarwerk van echt haar in de vorm van een netje dat je met klemmetjes aan je eigen haar bevestigt. Dit haarwerk wordt gemaakt in elke gewenste kleur en dichtheid, zodat het goed past bij je eigen haar. In vaktermen heet het een topper, en het is vergelijkbaar met een toupet. Helaas is dit ook een kostbare oplossing, maar wel een meer duurzame. Het plakstripje met de haren had een levensduur van 4 - 6 maanden, terwijl een topper van echt haar met een goede verzorging 1 tot 2 jaar bruikbaar is. Bovendien wordt een topper deels vergoed door de ziektekostenverzekering, al dekt dat de kosten maar voor 1/3.

In maart heb ik het haarwerk mogen afhalen en is het in model geknipt. En hoewel het daar behoorlijk mis ging, ben ik toch heel blij met de verbetering! Het model is korter geknipt dan we hadden afgesproken. Ik wilde namelijk graag een coupe tot net boven de kaaklijn, maar nu is het tot op mijn oren geknipt. Hoe dan ook: de verbetering is enorm! 's Avonds doe ik het haarwerk af, en 's ochtends zet ik het weer op. Mijn eigen haar komt er gewoon onderuit en is in het model meegeknipt. Nu kan ik net als ieder ander 's ochtends ook in een half uur klaar zijn voor de dag, dat lukte eerder nooit in minder dan 1 à 1,5 uur. Heerlijk! Het haarwerk was ik gemiddeld eens in 7 tot 10 dagen. Inclusief mijn eigen opsmuk ben ik dan 1 à 1,5 uur bezig, en niet meer dagelijks dus. Vaker wassen hoeft niet, want het wordt niet zo snel vet en bovendien wordt de houdbaarheid daardoor ook verkort. Goed verzorgen is het devies, met goede producten, en weinig haarlak en andere troep. Dat heb je trouwens ook nauwelijks nodig!

Nu ben ik alleen nog verwikkeld in een juridisch gevecht met de leverancier voor de fouten die ze hebben gemaakt. De zaak is in behandeling van een geschillencommissie, en dat duurt nog wel even voordat ik een uitspraak heb. Ik hoop dat ik in mijn gelijk gesteld zal worden! Jammer daaraan is dat ik mijn haar nu niet kan verder kan laten aanpassen. Ik wil het graag nog korter laten knippen, zodat het iets vlotter wordt, maar daarmee moet ik wachten tot ik een  uitspraak heb. Ik heb een aantal maanden geleden de grootste fouten laten herstellen, zodat ik in elk geval niet meer voor joker loop, en nu is het even afwachten. Maar wat ze me niet meer kunnen afnemen is de groei in mijn zelfvertrouwen!

En het volgende project is de verbetering van mijn tanden. Ook daar loop ik al een tijdje tegenaan te hikken! Deze week waren we bij onze nieuwe tandarts in het dorp, en heb ik de situatie nog eens goed laten beoordelen. Nu heb ik een heel goed gebit, en is er met mijn tanden op zich ook niet veel mis, ze zijn alleen in de loop der jaren een stuk korter geworden door het tandenknarsen dat ik veelvuldig gedaan heb. Het knarsen is wel verminderd gelukkig! En eigenlijk heb ik ook geen last van mijn tanden, ik vind het alleen niet meer mooi uitzien. In mijn pubertijd heb ik jaren met een beugel gelopen om de rij netjes te maken, en nu zie je ze nauwelijks nog omdat ze wegvallen achter mijn lippen. En volgende week vrijdag gaat daar iets aan gebeuren!

Mijn vorige tandarts had een heel dure oplossing voorgesteld die me ongeveer €4.000 zou kosten. Mijn verzekering vergoed daarvan slechts €1.500, dus een flinke investering. Bovendien had ik het gevoel dat hij zich tegoed deed aan omzetverhogende ingrepen, in plaats van een oplossing die bij mijn probleem paste. En mijn nieuwe tandarts had een veel beter idee, dat met een uitgave van €500 ook nog eens een heel stuk goedkoper is en gewoon vergoed wordt door mijn verzekering. Yay! Het is pijnloos, in 2 uurtjes gepiept en daarna ziet mijn bekkie er dus weer heel anders uit. Spannend!


Wat ook een wisseling trekt op je fysieke uitstraling, is je eigenwaarde en je zelfvertrouwen heb ik gemerkt. Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid door alle fysieke veranderingen, maar ook door mijn traject bij van Ede en de gesprekken met de psycholoog in dat traject. Mijn eigenwaarde is gegroeid, en ik ben een heel stuk meer ontspannen geworden. The Work van Byron Katie heeft me veel goeds gedaan in dat opzicht. Ik kan het iedereen aanraden! Ik hoor regelmatig van anderen dat ik er zo ontspannen uitzie en dat doet natuurlijk ook iets voor je uitstraling.

Met al deze dingen kun je toch wel spreken van een algehele revisie, toch? Met vooral fysieke resultaten: ik zie er anders uit. Slanker, met meer haar rond een ontspannen gezicht met een mooiere zichtbare rij tanden vanaf volgende week!